رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 بهتر ز کمال عشق جانپرور چیست خوشتر ز جمال و طلعت دلبر چیست

2 عشق آتش موسی است و حسن آب خضر زین آتش و آب در جهان خوشتر چیست

1 دردا که رسید پیری و داد نوید کز صفحه عمر شسته شد خط امید

2 بر آتش دلکش جوانی بنشست خاکستر ناامیدی از موی سپید

1 خر نیست کسی که از جهان ناز خرد یا عشوه این سپهر کجباز خرد

2 خود را بغم جهان چرا بفروشم من بنده آن که از غمم باز خرد

1 دوش از غم عمر رفته در منزل خویش در فکر فرو شدم دمی با دل خویش

2 از حاصل عمر در کفم هیچ نبود شرمنده شدم ز عمر بیحاصل خویش

1 هر که سگ تست بر دری ننشیند غیر از تو بهیچ دلبری ننشیند

2 هر روز چو بلبل نسراید به گلی هر لحظه بشاخ دیگری ننشیند

1 گر خرقه عارفان بصد چاک بود باکی نبود ز چرکنی پاک بود

2 گر جامه چو گل پاره بود عیبی نیست شرطست دلی که همچو گل پاک بود

1 دل مست بتان ز صورت چون مه اوست دریاب سخن که نکته یی در ته اوست

2 بر روزن هر که نور آن خورشیدست چون ذره دل اهل نظر همره اوست

1 زانگونه شوی زنده بتقدیر دگر کز سبزه جوان شد چمن و پیر دگر

2 آنروز که نطفه بودی ایشخص چه بود فردا که شوی خاک همان گیر دگر

1 پروانه تر از شمع روشن طلبد موسی ز چراغ نخل ایمن طلبد

2 نقد تو برون ز گنج دل نیست ولی از دل طلبم من و دل از من طلبد

1 زان چشم سیه که دل سیه میگردد صد خانه سیه ز یک نگه میگردد

2 از آب حیات در سیاهی خوشتر آبی که درو چشم سیه میگردد