رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 حج یافت کس کزو کس آزار ندید بس کس که ز کعبه غیر دیوار ندید

2 هر کس که صفای معنی از کعبه نیافت غیر از ره دور و رنج بسیار ندید

1 تا دست بود در وفا خواهم زد تا پاست قدم درین بلا خواهم زد

2 من غرقه بحر عشقم و در تن من تا یک نفس است دست و پا خواهم زد

1 تا رهزن خواب در سرایت نبرد بیدار نشین که هوش و تابت نبرد

2 گر ره ببری که ذوق بیداری چیست حقا که دگر ز ذوق خوابت نبرد

1 جان بهر غمست و بیغم امکان نبود هر جان که در او غم نبود جان نبود

2 حیوان صفتست هر کرا نیست غمی هر کس که غمی ندارد انسان نبود

1 ای همچو گهر در صدف سینه ما هر گوهر راز تست گنجینه ما

2 حقا که غرض ز هستی ما نبود جز جلوه حسن تو در آیینه ما

1 خاک قدم تو نافه چین ارزد خاشاک رهت سنبل و نسرین ارزد

2 شیرین سخنی و زیر لب مگویی تلخی که هزار جان شیرین ارزد

1 در نزد حکیم مس هم از جنس طلاست وا مانده بخام طبعی از قدر و بهاست

2 اکسیر چو پخته سازدش زر گردد پس سوز و گداز، کیمیای مس ماست

1 آن غمزده ام که زهر غم نوش منست محنت کش عالم دل مدهوش منست

2 دور از تو ستون خانه غم شده ام بار غم عالم همه بر دوش منست

1 آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر رویش ز صفای صبحگاهی خوشتر

2 هر چند که دلخواه بود عیش جهان دیدار خوشش زهر چه خواهی خوشتر

1 از کسب کمال اگر ملال است ترا کسبی که کنی کمال حال است ترا

2 آموختن کمال کسبی که تراست دریاب که آن کسب کمال است ترا