بیگانه وشی با من دیوانه از اهلی شیرازی رباعی 361
1. بیگانه وشی با من دیوانه چه سود
گنج از دگران و خانه ویرانه چه سود
مرد آن نبود که چشمش آلوده از اهلی شیرازی رباعی 362
1. مرد آن نبود که چشمش آلوده بود
یا در پی قول و فعل بیهوده بود
تا پیر و معلم از تو خرم از اهلی شیرازی رباعی 363
1. تا پیر و معلم از تو خرم نشود
کار تو قبول خلق عالم نشود
در راه طلب کسی بجایی از اهلی شیرازی رباعی 364
1. در راه طلب کسی بجایی برسد
کو سعی کند برهنمایی برسد
بر علم و هنر گرچه کسش از اهلی شیرازی رباعی 365
1. بر علم و هنر گرچه کسش دق نرسد
بی پیر هنر برونق نرسد
آنرا که خیال دلفروزی از اهلی شیرازی رباعی 366
1. آنرا که خیال دلفروزی باشد
باید که دل او چو شمع سوزی باشد
با صاحب حسن دیده حس باشد از اهلی شیرازی رباعی 367
1. با صاحب حسن دیده حس باشد
قطع نظرش ز اهل مجلس باشد
از مستی شد ملک نگون خواهد از اهلی شیرازی رباعی 368
1. از مستی شد ملک نگون خواهد بود
هر گوشه هزار دزد و خون خواهد بود
سلطان که خراج بر رعیت از اهلی شیرازی رباعی 369
1. سلطان که خراج بر رعیت فکند
باید که بظلم بیخ مردم نکند
باید دل شه بعفو خواهان از اهلی شیرازی رباعی 370
1. باید دل شه بعفو خواهان باشد
میلش بخلاص بیگناهان باشد
بی تجربه به هر کی با یکی از اهلی شیرازی رباعی 371
1. بی تجربه به هر کی با یکی یار شود
گر شاه بود ز بنده بیزار شود
جز سرو قدان که مردم از از اهلی شیرازی رباعی 372
1. جز سرو قدان که مردم از ناز کشند
هر کس که بود کشنده را باز کشند