هر چند که دل بوصل دادیم از اهلی شیرازی رباعی 385
1. هر چند که دل بوصل دادیم نشد
کاری که بر او نظر گشادیم نشد
هر کس که نه سر بپای دلدار از اهلی شیرازی رباعی 386
1. هر کس که نه سر بپای دلدار نهد
مشکل که دهن بر دهن یار نهد
ای تازه جوان بیا و پیری از اهلی شیرازی رباعی 387
1. ای تازه جوان بیا و پیری بنگر
در خاک نشسته ام فقیری بنگر
آورد پری از گل من باد از اهلی شیرازی رباعی 388
1. آورد پری از گل من باد خبر
دی گشت ز آب دیده صد نرگس تر
ایخواجه ز کف رسوم حکمت از اهلی شیرازی رباعی 389
1. ایخواجه ز کف رسوم حکمت مگذار
تا باده بود ز دست فرصت مگذار
آمد سحری بخوابم آنشاخ از اهلی شیرازی رباعی 390
1. آمد سحری بخوابم آنشاخ شکر
وز لب شکری داد بدین خسته جگر
آنمه بجفا ز ما برید آخر از اهلی شیرازی رباعی 391
1. آنمه بجفا ز ما برید آخر کار
دامن ز مصاحبت کشید آخر کار
رویت چمن است صد گل آورده از اهلی شیرازی رباعی 392
1. رویت چمن است صد گل آورده ببار
چشم از همه چون گوشه نشین کرده بیار
گر دم نزنم فسونه گویی از اهلی شیرازی رباعی 393
1. گر دم نزنم فسونه گویی کم گیر
ور کم شود از زلف تو مویی کم گیر
آنگل که غمش ز پادشاهی از اهلی شیرازی رباعی 394
1. آنگل که غمش ز پادشاهی خوشتر
رویش ز صفای صبحگاهی خوشتر
یارب تو ز چشم غیر مستورم از اهلی شیرازی رباعی 395
1. یارب تو ز چشم غیر مستورم دار
وز باده عشق مست و مخمورم دار
یارب گنهم ببخش و عذرم از اهلی شیرازی رباعی 396
1. یارب گنهم ببخش و عذرم بپذیر
درمانده مساز بنده پیر فقیر