رباعیات در دیوان اشعار اهلی شیرازی

1 باز آ که نماند بی توام تاب حیات بی وصل تو تلخست شکر خواب حیات

2 باز آی و بکش که بی تو در مشرب من زهر اجل است خوشتر از آب حیات

1 جز هجر نصیب عاشق بیدل چیست جز حسرت وصل او بمن واصل چیست

2 گر من نگرم سیاهه دفتر عمر جز نامه سیاهی دگرم حاصل چیست

1 این غره عمر عاقبت سلخ شود گر صاحب عمر خسرو و بلخ شود

2 در غره بود غره بشیرینی عمر چون سلخ شود ببین که چون تلخ شود

1 اکسیر نظر ورای تعلیم بود تعلیم درین ره سر تسلیم بود

2 خاک تن خوش زر کن از فیض نظر تا در نظرت خاک زر و سیم بود

1 عاقل ز حسود خود حذر خواهد کرد کو ازره چشم بد نظر خواهد کرد

2 از رشک حسود زهر چشمی خیزد وین زهر نظر در او اثر خواهد کرد

1 هر سجده که میکنی پی خدمت دوست گاهی که بترتیب کنی لایق اوست

2 تنها نه که ترتیب بود شرط نماز هر کار که میکنی به ترتیب نکوست

1 یارب خجلم چنان ز آلایش خویش کز خلد طمع ندارم آسایش خویش

2 باشد که تو از کمال رحمت شویی آلایش ما ز ابر بخشایش خویش

1 کس نیست که کشته ایماه نشد روشن بتو غیر ناله و آه نشد

2 بس عاشق خسته هم که آهی بکشد جان داد و زمردنش کس آگاه نشد

1 هر چند که تنگدستی ای شاخ بهار بوی کرم از تو میدمد لیل و نهار

2 خوشباش که تنگدستی غنچه گل بهتر ز فراغ دستی شاخ بهار

1 هر بیخردی که نخوتش کار بود گر شاخ گلست در نظر خار بود

2 زان بر سر سرو ناز زد فاخته پای کو را همه کبر و ناز بر بار بود