چو پیر شدی لذت دوران هیچست از اهلی شیرازی رباعی 145
1. چو پیر شدی لذت دوران هیچست
کو هر چه خوردی بی در دندان هیچست
خوش آنکه بخلقش سربازاری نیست از اهلی شیرازی رباعی 146
1. خوش آنکه بخلقش سربازاری نیست
در هیچ صفت درونش آزاری نیست
من گنجم اگر خرابیم آیین است از اهلی شیرازی رباعی 147
1. من گنجم اگر خرابیم آیین است
غم نیست ولی زمانه صورت بین است
ای با تو عدم وجود هر چیز که هست از اهلی شیرازی رباعی 148
1. ای با تو عدم وجود هر چیز که هست
غیر از تو درین خرابه دهلیز که هست؟
آسوده در لطف حق از هر سوریست از اهلی شیرازی رباعی 149
1. آسوده در لطف حق از هر سوریست
آنجا نبری گمان که بر کس زوریست
خوشباش که بنده گر نکویانه نکوست از اهلی شیرازی رباعی 150
1. خوشباش که بنده گر نکویانه نکوست
محروم نمیشود کس از رحمت دوست
احمد سبب وجود آدم شده است از اهلی شیرازی رباعی 151
1. احمد سبب وجود آدم شده است
او اول کار بود و خاتم شده است
تخمیر نبوت و ولایت ازلی است از اهلی شیرازی رباعی 152
1. تخمیر نبوت و ولایت ازلی است
زان نور نبی سرشته با نور علی است
مفتاح در گنج جهان نادعلی است از اهلی شیرازی رباعی 153
1. مفتاح در گنج جهان نادعلی است
معراج دل موحدان یاد علی است
کس سر خدا بی نبی الله نیافت از اهلی شیرازی رباعی 154
1. کس سر خدا بی نبی الله نیافت
بی مهر علی هم دل آگاه نیافت
آن بنده حق لطف ازل شامل اوست از اهلی شیرازی رباعی 155
1. آن بنده حق لطف ازل شامل اوست
کو مهر محمد و علی حاصل اوست
خوش وقت شهیدی که بخون خفت و برفت از اهلی شیرازی رباعی 156
1. خوش وقت شهیدی که بخون خفت و برفت
چون گل که کفن بخون پذیرفت و برفت