مقطعات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 ز من ایصبا نهانی تو به مستشار برگو سحر آمدم به کویت به شکار رفته بودی

2 خبر از وزیر جستم که نبود در رکابت تو که سگ نبرده بودی بچه کار رفته بودی

1 کسان زخارف دنیا بدین خریدارند تو این جهان بفروشی و نام نیک خری

2 چو نام نیک بماند بجای بگذاریش چو مال بگذرد از وی تو زودتر گذری

3 برای یکدرم آنان هزار رنج برند تو با یکی درم الحق هزار گنج بری

1 خدایگانا ای آنکه شاهد ظفرت بکاخ بخت قرین با عروس اقبال است

2 ز سعی و همت و رای تو ملک و دولت و دین هژیر و فرخ و فرخنده و قوی حال است

3 رخت معاینه ماند بآفتاب منیر دلت چون قلزم و دستت چو ابر هطال است

4 به پیش بحر عطای تو ابر قطره شود بر ترازوی جود تو کوه مثقال است

1 ستوده نام ملک جاودانه در گیتی پس از امیر علیشیر و میر جاذب ماند

2 بلی چو شمس بنصف النهار طالع کشت نه صبح صادق پاید نه فجر کاذب ماند

1 شاه چون مجلس مقدس را از دم توپ کینه زد آتش

2 بهر تاریخ آن امیری گفت «ارشدالدوله توپچی جاکش »

1 میر یحیای دولت آبادی ای که همت و زکی باشی

2 خواهم از حق بمتکای جلال تا صف حشر متکی باشی

1 با تو ای چرخ زنم به نیرو گرچه خود نه پرویز و نه بهرامم و نه شاپورم

2 لیک مخدوم من آنست که گوید فاش خازن الملکم و فرمانده نیشابورم

1 ابوالفتح خان ای که ایوان قدرت بلند آسمان را شکست از درستی

2 به فرهنگ و هوش تو اقرار داد ابونصر یمگان ابوالفتح بستی

1 نایب السلطنه آن کز سیرتش صدق فرسوده ادب نالیده

2 هوش اصحاب هنر فرسوده گوش ارباب خرد مالیده

3 آتشی نی که نیفروخت به دهر فتنه ای نیست که نکالیده

4 خارخار پلتیکش چون سرو در چمنزار جهان بالیده

1 به سردار اسعد بگو ای که از دم هزار آتش فتنه خاموش کردی

2 تو آنی که اصلاح کار جهان را به دامان فضل خطاپوش کردی

3 تو آنی که افراسیاب ستم را معاقب به خون سیاوش کردی

4 تو آنی که هر گربه دزد خائن گریزان به سوراخ چون موش کردی