از بهر خلافت پیمبر بی از واعظ قزوینی رباعی 49
1. از بهر خلافت پیمبر بی گفت
طاق است آنکس که بود زهرا را جفت
دنیا، که بجلوه میکند از واعظ قزوینی رباعی 50
1. دنیا، که بجلوه میکند مفتونت
تو بسته بدو دل، او کمر بر خونت
عزت، ثمر فروتنی میگردد از واعظ قزوینی رباعی 51
1. عزت، ثمر فروتنی میگردد
پستی، معراج برتری میگردد
ای آنکه همیشه در پی خوابی از واعظ قزوینی رباعی 52
1. ای آنکه همیشه در پی خوابی و خورد
پا در زد و خوردی از برای زد و برد
گه در غم پوششی و، گه در از واعظ قزوینی رباعی 53
1. گه در غم پوششی و، گه در غم خورد
گویا نشنیده‌ای که می‌باید مرد
عمر تو بفکر دنیی دون گذرد از واعظ قزوینی رباعی 54
1. عمر تو بفکر دنیی دون گذرد
کی یک نفست بیاد بیچون گذرد؟
بدخو، از خوی خود بدوزخ از واعظ قزوینی رباعی 55
1. بدخو، از خوی خود بدوزخ باشد
خو آتش جانگداز و، خود یخ باشد
آتش اگرت ز عشق در سر باشد از واعظ قزوینی رباعی 56
1. آتش اگرت ز عشق در سر باشد
کسی زیر سر تو بالش پر باشد؟
دل، از غم نانی اگرت خون از واعظ قزوینی رباعی 57
1. دل، از غم نانی اگرت خون باشد
به ز آنکه بحب جاه مفتون باشد
فرزند، برای روز بد میباشد از واعظ قزوینی رباعی 58
1. فرزند، برای روز بد میباشد
آسایش بخش باب و جد میباشد
هر گز نه ترا دل غمین میباشد از واعظ قزوینی رباعی 59
1. هر گز نه ترا دل غمین میباشد
نی،تر ز سرشکت آستین میباشد
گر شعر نه مال و ثروتم می از واعظ قزوینی رباعی 60
1. گر شعر نه مال و ثروتم می بخشد
صد گونه خوشی و لذتم می بخشد