گر باده غم نصیب ما زین خم بود از واعظ قزوینی رباعی 73
1. گر باده غم نصیب ما زین خم بود
در خنده بیباکی ما غم گم بود
گر قبله دل، نه کوی آن شاه بود از واعظ قزوینی رباعی 74
1. گر قبله دل، نه کوی آن شاه بود
کی سجده تو قبول درگاه بود؟
از خوی درشت، دوست نایاب شود از واعظ قزوینی رباعی 75
1. از خوی درشت، دوست نایاب شود
دشمن بملایمت ز احباب شود
تا از دم گرمی سخنی سر نشود از واعظ قزوینی رباعی 76
1. تا از دم گرمی سخنی سر نشود
دل از ایمان ترا منور نشود
با خلق الفت، دماغ سازی خواهد از واعظ قزوینی رباعی 77
1. با خلق الفت، دماغ سازی خواهد
روی دل میهمان نوازی خواهد
هر کس که در این زمانه عزت جوید از واعظ قزوینی رباعی 78
1. هر کس که در این زمانه عزت جوید
باید که ره دروغگویی پوید
زاد ره مرگ، گریه و آه ببر از واعظ قزوینی رباعی 79
1. زاد ره مرگ، گریه و آه ببر
از بیم گناه، روی چون کاه ببر
از کار جهان، بترک و تجرید گذر از واعظ قزوینی رباعی 80
1. از کار جهان، بترک و تجرید گذر
از مطلب روزگار نومید گذر
از خانه خراب کردن خلق به زور از واعظ قزوینی رباعی 81
1. از خانه خراب کردن خلق به زور
هرگز نشود خانه ظالم معمور
تاکی ز شراب خواب مستی، برخیز! از واعظ قزوینی رباعی 82
1. تاکی ز شراب خواب مستی، برخیز!
از بستر نرم تن پرستی، برخیز!
در مکتب عقل، خود کتاب خود باش از واعظ قزوینی رباعی 83
1. در مکتب عقل، خود کتاب خود باش
در فکر سئوال حق، جواب خود باش
ای آنکه ترا خوش غلیانیست تلاش از واعظ قزوینی رباعی 84
1. ای آنکه ترا خوش غلیانیست تلاش
با فکر نی و شیشه دلت راست معاش