آن روز که بیدار از این خواب شوم از واعظ قزوینی رباعی 97
1. آن روز که بیدار از این خواب شوم
از آتش انفعال در تاب شوم
ما دشمن خویش را، بیاری زده ایم از واعظ قزوینی رباعی 98
1. ما دشمن خویش را، بیاری زده ایم
با عجز و نیاز و بردباری زده ایم
عمری به عبث همنفس قال شدیم از واعظ قزوینی رباعی 99
1. عمری به عبث همنفس قال شدیم
از بس کردیم قال از حال شدیم
هر چند گناه تو عظیم است عظیم از واعظ قزوینی رباعی 100
1. هر چند گناه تو عظیم است عظیم
هر چند که طاعتت سقیم است سقیم
با اهل ستم مجوش بهر احسان از واعظ قزوینی رباعی 101
1. با اهل ستم مجوش بهر احسان
وز یاریشان ستم بخلقی مرسان
از صدق، سخن کند اثر در دل و جان از واعظ قزوینی رباعی 102
1. از صدق، سخن کند اثر در دل و جان
تیر سخن، از راستی آید بنشان
خواهی اگر از راحت کونین نشان از واعظ قزوینی رباعی 103
1. خواهی اگر از راحت کونین نشان
دامان دل از گرد علایق به فشان
جانت نشود پاک ز گرد عصیان از واعظ قزوینی رباعی 104
1. جانت نشود پاک ز گرد عصیان
تا اشک ندامتت نشوید دامان
خواهی که شود بر سر خلقت مسکن از واعظ قزوینی رباعی 105
1. خواهی که شود بر سر خلقت مسکن
اول باید خاک قدمها گشتن
خالی ز خرد شد سر و، از نیرو تن از واعظ قزوینی رباعی 106
1. خالی ز خرد شد سر و، از نیرو تن
گوشم ز شنیدن و، دو چشم از دیدن
هردم، رهم ای عشق بیک رنگ مزن از واعظ قزوینی رباعی 107
1. هردم، رهم ای عشق بیک رنگ مزن
ز ابروی کجی، بر جگرم چنگ مزن
همراه شباب، رفت نیرو از تن از واعظ قزوینی رباعی 108
1. همراه شباب، رفت نیرو از تن
رنگ از رخ و، مغز از سر و، دندان ز دهن