از گنج عطای تو، چه کم از واعظ قزوینی رباعی 109
1. از گنج عطای تو، چه کم دارم من؟
از خاک در تو تخت جم دارم من!
...
موجود، کسی به جز تو نشمارم از واعظ قزوینی رباعی 110
1. موجود، کسی به جز تو نشمارم من!
زارم توام، از غیر تو بیزارم من!
...
کم گو، که بود سخن چو در از واعظ قزوینی رباعی 111
1. کم گو، که بود سخن چو در مکنون
گردد ز کمی قیمت این در افزون
...
آمد پیری و، زشت شد صورت از واعظ قزوینی رباعی 112
1. آمد پیری و، زشت شد صورت تو
از دست تو بگرفت ترا نکبت تو
...
شد وعده اگر خلاف در حضرت از واعظ قزوینی رباعی 113
1. شد وعده اگر خلاف در حضرت تو
عذریست مرا که شنود فطرت تو
...
واعظ چه کسست؟ کمترین از واعظ قزوینی رباعی 114
1. واعظ چه کسست؟ کمترین بنده تو!
مسکین تو، محتاج تو، افگنده تو!
...
پر در پی وصل آرزوها تک از واعظ قزوینی رباعی 115
1. پر در پی وصل آرزوها تک و دو
کردیم و نشد مراد حاصل یک جو
...
دردی که بسوی چاره ساز از واعظ قزوینی رباعی 116
1. دردی که بسوی چاره ساز آیی کو؟
سوزی که بصد عجز و نیاز آیی کو؟
...
از بهر شناساییت از لطف از واعظ قزوینی رباعی 117
1. از بهر شناساییت از لطف اله
بر حضرت اوست از دو چشم تو دو راه
...
ای از مرض حرص ترا دل مرده از واعظ قزوینی رباعی 118
1. ای از مرض حرص ترا دل مرده
اندیشه زر ز دیده خوابت برده
...
شاهی خواهی، گدایی از از واعظ قزوینی رباعی 119
1. شاهی خواهی، گدایی از دست مده
آیین برهنه‌پایی از دست مده
...
هستی نبود، جز غم و رنج از واعظ قزوینی رباعی 120
1. هستی نبود، جز غم و رنج و تعبی
دروی نبود نشان ز عیش و طربی
...