گر صاحب تاج و کمری، ورپاجی از واعظ قزوینی رباعی 121
1. گر صاحب تاج و کمری، ورپاجی
با تیر قضا چه چاره جز آماجی
...
تا کی ز طمع خوار نظرها از واعظ قزوینی رباعی 122
1. تا کی ز طمع خوار نظرها گردی
از بهر طلب حلقه درها گردی
...
ای دل، تو بتنگم از جفا از واعظ قزوینی رباعی 123
1. ای دل، تو بتنگم از جفا آوردی
ای تن تو مرا بسر چها آوردی؟!
...
نبود چو حضور قلب و مژگان از واعظ قزوینی رباعی 124
1. نبود چو حضور قلب و مژگان تری
فیض ز نماز خویش چندان نبری
...
ای آنکه تمام آرزو و هوسی از واعظ قزوینی رباعی 125
1. ای آنکه تمام آرزو و هوسی
طفلی، مستی، مخبطی، خود چه کسی؟!
...
با خشم و شره، همال تاکی از واعظ قزوینی رباعی 126
1. با خشم و شره، همال تاکی باشی؟
انباز سگ و شغال تاکی باشی؟
...
آمد پیری و، رفت ایام از واعظ قزوینی رباعی 127
1. آمد پیری و، رفت ایام خوشی
در کام شود زهر، اگر شهد چشی
...
دنیاست سرای غم، تو یکسر از واعظ قزوینی رباعی 128
1. دنیاست سرای غم، تو یکسر شعفی
این خانه ماتم است و، تو همچو دفی
...
بی داد و دهش ملک جهان از واعظ قزوینی رباعی 129
1. بی داد و دهش ملک جهان نستانی
داد دل خود ز دشمنان نستانی
...
گر در طلب معرفت یزدانی از واعظ قزوینی رباعی 130
1. گر در طلب معرفت یزدانی
بر دور تسلسل ز چه سرگردانی؟!
...
خوش آنکه ندارد غم فرزند از واعظ قزوینی رباعی 131
1. خوش آنکه ندارد غم فرزند و زنی
از خار تعلق بجگر نیش زنی
...
در مبحث علم، تندخویی از واعظ قزوینی رباعی 132
1. در مبحث علم، تندخویی چه کنی؟
جنگ و جدل و درشت گویی چه کنی؟
...