کشد از گرم رویی، نیک و بد از واعظ قزوینی غزل 561
1. کشد از گرم رویی، نیک و بد را در بر آیینه
ازین رو، نیک و بد را نیز باشد رو در آیینه
...
نگذاشت جان غم تو برای شهادتی از واعظ قزوینی غزل 562
1. نگذاشت جان غم تو برای شهادتی
دارند عاشقان عوض جان، ارادتی
...
شایسته قبول، ندارم عبادتی از واعظ قزوینی غزل 563
1. شایسته قبول، ندارم عبادتی
جز بر سیاه نامگی خود شهادتی
...
زیر گل بودن، بسی خوشتر، از واعظ قزوینی غزل 564
1. زیر گل بودن، بسی خوشتر، که زیر منتی
وای اگر در عهد ما میبود صاحب همتی
...
با من همیشه درد تو دارد از واعظ قزوینی غزل 565
1. با من همیشه درد تو دارد عنایتی
صد شکر کز غم تو، ندارم شکایتی
...
نیی کریم، ز فیض آب تا نمیگردی از واعظ قزوینی غزل 566
1. نیی کریم، ز فیض آب تا نمیگردی
چو آفتاب جهانتاب تا نمیگردی
...
به گرد دولت دنیای دون‌پرور از واعظ قزوینی غزل 567
1. به گرد دولت دنیای دون‌پرور چه می‌گردی؟!
چو آب نخل بی‌بر را، به گرد سر چه می‌گردی؟!
...
پسند دوست نبود خود پسندی از واعظ قزوینی غزل 568
1. پسند دوست نبود خود پسندی
من و بیچارگی و دردمندی
...
درین ماتم‌سرا از غفلت از واعظ قزوینی غزل 569
1. درین ماتم‌سرا از غفلت ای جاهل، چه می‌خندی؟!
ترا چه دل، عزیزی مرده ای غافل چه می‌خندی؟
...
بی سجده درگاه تو، نبود از واعظ قزوینی غزل 570
1. بی سجده درگاه تو، نبود سر خاری
بی خاک درت، نیست رخ هیچ غباری
...
در دلها برویت میگشاید از واعظ قزوینی غزل 571
1. در دلها برویت میگشاید نرم گفتاری
کلید خانه آیینه شد صیقل ز همواری
...
سرکش سمند دولت، پر نیست از واعظ قزوینی غزل 572
1. سرکش سمند دولت، پر نیست اعتباری
هر روز زیر را نیست، چون استر مکاری
...