چو رنگ خویش، هردم انقلاب از واعظ قزوینی غزل 478
1. چو رنگ خویش، هردم انقلاب ساکنی دارم
چو جوش باده دایم اضطراب ساکنی دارم
...
بشکند از ناتوانی استخوان از واعظ قزوینی غزل 479
1. بشکند از ناتوانی استخوان در پیکرم
قطره اشکی اگر غلتد ز مژگان ترم
...
چو تار چنگ کند گوشمال غم از واعظ قزوینی غزل 480
1. چو تار چنگ کند گوشمال غم سازم
چو مرغ رنگ بتنگست بال پروازم
...
ز غم گر سوختم، نزدیک یار از واعظ قزوینی غزل 481
1. ز غم گر سوختم، نزدیک یار مهوش خویشم
شدم خاکستر، اما همنشین آتش خویشم
...
تا تیغ تو بگذاشته لب بر از واعظ قزوینی غزل 482
1. تا تیغ تو بگذاشته لب بر لب زخمم
باز است بشکر تو ستمگر لب زخمم
...
باین افتادگیها، مرد میدان از واعظ قزوینی غزل 483
1. باین افتادگیها، مرد میدان دلیرانم
سراپا از شکستم پر، ولی زنجیر شیرانم
...
سرهنگ مصر گوشه نشینی کنون از واعظ قزوینی غزل 484
1. سرهنگ مصر گوشه نشینی کنون منم
پا تا به پیچ کوچه عزلت ز دامنم
...
ز آن جهان پاک آمدم، آلوده از واعظ قزوینی غزل 485
1. ز آن جهان پاک آمدم، آلوده دامن میروم
سوی این غفلت سرا، جان آمدم، تن میروم
...
در وطن سخت غریبم، سفری از واعظ قزوینی غزل 486
1. در وطن سخت غریبم، سفری میخواهم
می پرد مرغ دلم، بال و پری میخواهم
...
برآ ز خانه، که از خان و مان از واعظ قزوینی غزل 487
1. برآ ز خانه، که از خان و مان خویش برآیم
بحرف زودتر آ، تا بخویش دیرتر آیم
...
چهره بگشای، که از شوق بپرواز از واعظ قزوینی غزل 488
1. چهره بگشای، که از شوق بپرواز آیم
تا بود جان بتن از خود روم و، باز آیم
...