نباشدم تن تنها، ز فوج دشمن از واعظ قزوینی غزل 454
1. نباشدم تن تنها، ز فوج دشمن باک
شرار را نبود از هجوم خرمن باک
...
از یار بد چه نقص، بخوش طینتان از واعظ قزوینی غزل 455
1. از یار بد چه نقص، بخوش طینتان پاک؟
تن گر شود پلید، چه نقصان بجان پاک؟!
...
افزون بود ز عالم دل یاد از واعظ قزوینی غزل 456
1. افزون بود ز عالم دل یاد آن بزرگ
کوچک شود سرا، چو بود میهمان بزرگ
...
بگذشت زندگی همه در انتظار از واعظ قزوینی غزل 457
1. بگذشت زندگی همه در انتظار مرگ
اما چه زندگی؟ که نیامد بکار مرگ!
...
من با نگاه عجز و، تو دل سخت از واعظ قزوینی غزل 458
1. من با نگاه عجز و، تو دل سخت تر ز سنگ
هرگز نبسته طرف خدنگ نظر ز سنگ
...
ای کرده پشت بر حق و، رو در از واعظ قزوینی غزل 459
1. ای کرده پشت بر حق و، رو در قفای مال
مگذر ز حق، گذشته یی از حق برای مال؟!
...
گذشت عمر و، تو در کار کاهلی، از واعظ قزوینی غزل 460
1. گذشت عمر و، تو در کار کاهلی، کاهل!
رسید مرگ و، تو بسیار غافلی، غافل!!
...
قامتم گردید چون قلاب، از واعظ قزوینی غزل 461
1. قامتم گردید چون قلاب، از یاد اجل
میکند صیدم باین قلاب صیاد اجل
...
ای از عرق جبین تو صبح بهار از واعظ قزوینی غزل 462
1. ای از عرق جبین تو صبح بهار دل
یاد قدت نهال لب جویبار دل
...
چشم پیکانت، نگاهی کرده از واعظ قزوینی غزل 463
1. چشم پیکانت، نگاهی کرده روزی سوی دل
زحم هرگز بر ندارد چشم خویش از روی دل
...
بیهوشی دولت را، مردن شمرد از واعظ قزوینی غزل 464
1. بیهوشی دولت را، مردن شمرد عاقل
آوازه رفعت را، شیون شمرد عاقل
...
کی میکنند جامه جان از جسد از واعظ قزوینی غزل 465
1. کی میکنند جامه جان از جسد قبول
آنانکه کرده اند لباس نمد قبول؟
...