گیچدی ئیگید لوق گونی ایندی از واعظ قزوینی غزل 394
1. گیچدی ئیگید لوق گونی ایندی خم اولماق چاقیدور
یتدی بو طومار پایانه بوکولماق چاقیدور
...
غنچه سان این همه بر خویش از واعظ قزوینی غزل 395
1. غنچه سان این همه بر خویش مبال از زر و زور
که چو گل زود پریشان شوی ار باد غرور
...
قد خمید، از دیدن روها، از واعظ قزوینی غزل 396
1. قد خمید، از دیدن روها، به پشت پا بساز
باعصا، دیگر بیاد قامت رعنا بساز
...
گر نباشد بیش ای دل سیم و از واعظ قزوینی غزل 397
1. گر نباشد بیش ای دل سیم و زر، با کم بساز
با سر بیدرد سرکن، با دل بیغم بساز
...
بهار کرد جهان را ز کوه و از واعظ قزوینی غزل 398
1. بهار کرد جهان را ز کوه و صحرا سبز
بهار من، بکن آخر تو نیز ما را سبز
...
بر اهل ترک، نکرده است غم از واعظ قزوینی غزل 399
1. بر اهل ترک، نکرده است غم جفا هرگز
گزند خار ندیده است پشت پا هرگز
...
دنی نانجاق ترقی ایلسه از واعظ قزوینی غزل 400
1. دنی نانجاق ترقی ایلسه عالی مکان اولمز
زمین توزاولسه باشی گوگه تیسه آسمان اولمز
...
گر گلسه لطفدین گوزه، اول از واعظ قزوینی غزل 401
1. گر گلسه لطفدین گوزه، اول ماهپاره مز
مشکل که گلمیه گوزه آخر ستاره مز
...
یار طفلست و،ره کوچه نجسته از واعظ قزوینی غزل 402
1. یار طفلست و،ره کوچه نجسته است هنوز
از لبش خط سخن خوب نرسته است هنوز
...
بس است خواب، دگر چشم من از واعظ قزوینی غزل 403
1. بس است خواب، دگر چشم من ز جا برخیز
ز دست عمر شدت، عمر من بپا برخیز
...
کاروان راه گمنامی نمیخواهد از واعظ قزوینی غزل 404
1. کاروان راه گمنامی نمیخواهد جرس
دل تپیدن هرکجا باشد، نمی باید جرس
...
باشد بکشت عمر تو برق فنا از واعظ قزوینی غزل 405
1. باشد بکشت عمر تو برق فنا نفس
هردم که سرزند نه بذکر خدا نفس
...