خلق می بینند فیض از تنگدستان از واعظ قزوینی غزل 382
1. خلق می بینند فیض از تنگدستان بیشتر
روشنایی میدهد شمع پریشان بیشتر
...
میشود زین بندگیها، شرمساری از واعظ قزوینی غزل 383
1. میشود زین بندگیها، شرمساری بیشتر
زان بتقصیرم بود، امیدواری بیشتر
...
مست آمد، با جمالی از شفق از واعظ قزوینی غزل 384
1. مست آمد، با جمالی از شفق گلرنگ تر
چهره در دل بردن، از خورشید زرین چنگ تر
...
کشد کلفت ز دنیا کم، بود از واعظ قزوینی غزل 385
1. کشد کلفت ز دنیا کم، بود هرکس به تمکین تر
ازین رو آب را از خاک باشد جبهه پرچین‌تر
...
کند پند ملایم در گرانجانان از واعظ قزوینی غزل 386
1. کند پند ملایم در گرانجانان اثر بهتر
که با گوش گران باشد سخن آهسته تر بهتر
...
الینده ساغر گل مفلسونک از واعظ قزوینی غزل 387
1. الینده ساغر گل مفلسونک ایاغینه بنزر
یوزینده غازه ترگوندوزنک چراغینه بنزر
...
منعم! باهل فقر چه خوانی از واعظ قزوینی غزل 388
1. منعم! باهل فقر چه خوانی نوای زر؟
ما را بس است سکه مردی بجای زر!
...
به از زمانه نداریم شوخ از واعظ قزوینی غزل 389
1. به از زمانه نداریم شوخ و شنگ دگر
که هر دو روز کند جلوه یی برنگ دگر
...
کلاه ترک به سر نه، بگیر از واعظ قزوینی غزل 390
1. کلاه ترک به سر نه، بگیر کشور دیگر
کلاه بال هما، هر دمی است بر سر دیگر!
...
اوزگه عالمده مگر تو کسم از واعظ قزوینی غزل 391
1. اوزگه عالمده مگر تو کسم غمیندن یاشلر
یوخسه بدسیلا به دوزمزلر بود اغلر تاشلر
...
پیر چون گشتی، چو طفلان از واعظ قزوینی غزل 392
1. پیر چون گشتی، چو طفلان بازی دنیا مخور
میخور آخر سرت، زنهار از وی پا مخور!!
...
چابقونچی، اگری باخشی از واعظ قزوینی غزل 393
1. چابقونچی، اگری باخشی مژگان یراقیدور
اول غمزه اوغری، گوزلری اوغری یتاقیدور
...