سوی قبرستان گذاری کن، از واعظ قزوینی غزل 192
1. سوی قبرستان گذاری کن، که خوش بوم و بریست
سبزه هر سو خط یاری گل رخ سیمین بریست
...
رم کن از الفت، که تنهایی از واعظ قزوینی غزل 193
1. رم کن از الفت، که تنهایی عجب یار خوشیست
در میان نه راز خود با او، که سردار خوشیست
...
آنکه هرلحظه نمرد از غم از واعظ قزوینی غزل 194
1. آنکه هرلحظه نمرد از غم رویت، چون زیست؟
وآنکه از گریه نشد آب، نمیدانم کیست؟
...
آید چو مرگ هستی پیرو جوان از واعظ قزوینی غزل 195
1. آید چو مرگ هستی پیرو جوان یکیست
در پیش برق، سبزه تر با خزان یکیست
...
خرام ناز تو، معمار شهر از واعظ قزوینی غزل 196
1. خرام ناز تو، معمار شهر ویرانیست
نگاه، مفتی آیین نامسلمانیست
...
در چهره بی شرم، نشانی ز از واعظ قزوینی غزل 197
1. در چهره بی شرم، نشانی ز صفا نیست
تف باد برآن رو که در آن آب حیا نیست
...
فکر سامان جهان، کار من از واعظ قزوینی غزل 198
1. فکر سامان جهان، کار من رنجور نیست
برنیاید این تلاش از ناتوانان، زور نیست
...
کریم اوست که منت در آب و از واعظ قزوینی غزل 199
1. کریم اوست که منت در آب و نانش نیست
فقیر دیده ور آنکس که چشم آتش نیست
...
درد ما از پختگی، زحمت ده از واعظ قزوینی غزل 200
1. درد ما از پختگی، زحمت ده هر گوش نیست
چون می(خم) دیگ ما را ناله‌ای در جوش نیست
...
عیش گیتی باد تند پر غباری از واعظ قزوینی غزل 201
1. عیش گیتی باد تند پر غباری بیش نیست
زندگی آب روان ناگواری بیش نیست
...
دمی بشمع کرامت، چو تندی از واعظ قزوینی غزل 202
1. دمی بشمع کرامت، چو تندی خو نیست
خطی بحرف سعادت چو چین ابرو نیست
...
خاطر بلهوس او چه وفا خواهد از واعظ قزوینی غزل 203
1. خاطر بلهوس او چه وفا خواهد داشت
لعل دوشابی آن دل، چه بها خواهد داشت
...