رفت عهد شباب و، دندان ریخت از واعظ قزوینی غزل 108
1. رفت عهد شباب و، دندان ریخت
رگ ابری گذشت و، باران ریخت
...
به پیری و جوانی در طلب، از واعظ قزوینی غزل 109
1. به پیری و جوانی در طلب، زشتست تقصیرت
که ره دور است و ناچار است از ایوار و شبگیرت
...
نکهت از زلف کجش سودائی از واعظ قزوینی غزل 110
1. نکهت از زلف کجش سودائی سر در هواست
شانه در گیسوی او، دیوانه زنجیر خاست
...
در چنگ خصم پاک گهر ایمن از واعظ قزوینی غزل 111
1. در چنگ خصم پاک گهر ایمن از بلاست
چون دانه شرار که در سنگ آسیاست
...
با نازکی حسن تو، کی تاب از واعظ قزوینی غزل 112
1. با نازکی حسن تو، کی تاب حجاب است
برروی تو، افروختن چهره نقاب است!
...
ز روزگار وفا خواهی؟ از از واعظ قزوینی غزل 113
1. ز روزگار وفا خواهی؟ از تو این عجب است
که در مکیدن خون تو روز و شب دو لب است
...
اگر نه دیده بینایی تو معیوب از واعظ قزوینی غزل 114
1. اگر نه دیده بینایی تو معیوب است
هرآنچه جلوه درین پرده میکند خوب است
...
دور از تو، همدمم غم و اندوه از واعظ قزوینی غزل 115
1. دور از تو، همدمم غم و اندوه و محنت است
در دیده ام سواد وطن، شام غربت است
...
عالمی چون شهر کوران از از واعظ قزوینی غزل 116
1. عالمی چون شهر کوران از غبار کثرت است
حلقه چشمی که می بینم، کمند وحدت است
...
جمشید کو؟ سکندر گیتی ستان از واعظ قزوینی غزل 117
1. جمشید کو؟ سکندر گیتی ستان کجاست؟
آن حشمت و جلال ملوک کیان کجاست؟
...
درا بخاطرم ای خرمی، که از واعظ قزوینی غزل 118
1. درا بخاطرم ای خرمی، که جا اینجاست
کجا روی چو غم دلستان ما اینجاست؟
...
دماغ اهل فنا، از مکاره از واعظ قزوینی غزل 119
1. دماغ اهل فنا، از مکاره آزاد است
چراغ مجلس تصویر، ایمن از باداست
...