تا کی در انتظار گذاری به زاریم از شهریار گزیدهٔ غزلیات 96
1. تا کی در انتظار گذاری به زاریم
باز آی بعد از اینهمه چشم انتظاریم
ای شاخ گل که در پی گلچین دوانیم از شهریار گزیدهٔ غزلیات 97
1. ای شاخ گل که در پی گلچین دوانیم
این نیست مزد رنج من و باغبانیم
از زندگانیم گله دارد جوانیم از شهریار گزیدهٔ غزلیات 98
1. از زندگانیم گله دارد جوانیم
شرمنده جوانی از این زندگانیم
سر برآرید حریفان که سبویی بزنیم از شهریار گزیدهٔ غزلیات 99
1. سر برآرید حریفان که سبویی بزنیم
خواب را رخت بپیچیم و به سویی بزنیم
هر سحر یاد کز آن زلف و بناگوش کنیم از شهریار گزیدهٔ غزلیات 100
1. هر سحر یاد کز آن زلف و بناگوش کنیم
روز خود با شب غم دست در آغوش کنیم
بلبل عشقم و از آن گل خندان گویم از شهریار گزیدهٔ غزلیات 101
1. بلبل عشقم و از آن گل خندان گویم
سخن از آن گل خندان به سخندان گویم
نیما غم دل گو که غریبانه بگرییم از شهریار گزیدهٔ غزلیات 102
1. نیما غم دل گو که غریبانه بگرییم
سر پیش هم آریم و دو دیوانه بگرییم
از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران از شهریار گزیدهٔ غزلیات 103
1. از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران
یا رب آن یوسف گم گشته به من بازرسان از شهریار گزیدهٔ غزلیات 104
1. یا رب آن یوسف گم گشته به من بازرسان
تا طربخانه کنی بیت حزن بازرسان
خلوتی داریم و حالی با خیال خویشتن از شهریار گزیدهٔ غزلیات 105
1. خلوتی داریم و حالی با خیال خویشتن
گر گذاردمان فلک حالی به حال خویشتن
در بهاران سری از خاک برون آوردن از شهریار گزیدهٔ غزلیات 106
1. در بهاران سری از خاک برون آوردن
خنده ای کردن و از باد خزان افسردن
آسمان گو ندهد کام چه خواهد بودن از شهریار گزیدهٔ غزلیات 107
1. آسمان گو ندهد کام چه خواهد بودن
یا حریفی نشود رام چه خواهد بودن