گزیدهٔ غزلیات شهریار

1 دل و جانیکه دربردم من از ترکان قفقازی به شوخی می برند از من سیه چشمان شیرازی

2 من آن پیرم که شیران را به بازی برنمیگیرم تو آهووش چنان شوخی که با من میکنی بازی

3 بیا این نرد عشق آخری را با خدا بازیم که حسن جاودان بردست عشق جاودان بازی

4 ز آه همدمان باری کدورتها پدید آید بیا تا هر دو با آیینه بگذاریم غمازی

1 یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

2 تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

3 خون دل میخورم و چشم نظر بازم جام جرمم این است که صاحبدل و صاحبنظرم

4 منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی هوس عشق و جوانیست به پیرانه سرم

1 باز امشب ای ستاره تابان نیامدی باز ای سپیده شب هجران نیامدی

2 شمعم شکفته بود که خندد به روی تو افسوس ای شکوفه خندان نیامدی

3 زندانی تو بودم و مهتاب من چرا باز امشب از دریچه زندان نیامدی

4 با ما سر چه داشتی ای تیره شب که باز چون سرگذشت عشق به پایان نیامدی

1 باز شد روزنی از گلشن شیراز به من میکشد نرگس و نارنج سری باز به من

2 سروناز ارم از دور به من کرد سلام جای آن را که چنان سرو کند ناز به من

3 افق طالع من طلعت باباکوهی است کو فروتابد از آن کوه سرافراز به من

4 بانی کلک فریدون به قطار از شیراز بار زد قافله شکر اهواز به من

1 در دیاری که در او نیست کسی یار کسی کاش یارب که نیفتد به کسی کار کسی

2 هر کس آزار من زار پسندید ولی نپسندید دل زار من آزار کسی

3 آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی

4 سودش این بس که بهیچش بفروشند چو من هر که با قیمت جان بود خریدار کسی

1 راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای مگر ای شاهد گمراه به راه آمده‌ای

2 باری این موی سپیدم نگر ای چشم سیاه گر به پرسیدن این بخت سیاه آمده‌ای

3 کشته چاه غمت را نفسی هست هنوز حذر ای آینه در معرض آه آمده‌ای

4 از در کاخ ستم تا به سر کوی وفا خاکپای تو شوم کاین همه راه آمده‌ای

1 روی در کعبه این کاخ کبود آمده‌ایم چون کواکب به طواف و به درود آمده‌ایم

2 در پناه علم سبز تو با چهره زرد به تظلم ز بر چرخ کبود آمده‌ایم

3 تا که مشکین شود آفاق به انفاس نسیم سینه‌ها مجمره عنبر و عود آمده‌ایم

4 پای این کاخ دل‌افروز همایون درگاه چون فلک با سر تعظیم و سجود آمده‌ایم

1 به اختیار گرو برد چشم یار از من که دور از او ببرد گریه اختیار از من

2 به روز حشر اگر اختیار با ما بود بهشت و هر چه در او از شما و یار از من

3 سیه تر از سر زلف تو روزگار من است دگر چه خواهد از این بیش روزگار از من

4 به تلخکامی از آن دلخوشم که می ماند بسی فسانه شیرین به یادگار از من

1 نالدم پای که چند از پی یارم بدوانی من بدو میرسم اما تو که دیدن نتوانی

2 من سراپا همه شرمم تو سراپا همه عفت عاشق پا به فرارم تو که این درد ندانی

3 چشم خود در شکن خط بنهفتم که بدزدی یک نظر در تو ببینم چو تو این نامه بخوانی

4 به غزل چشم تو سرگرم بدارم من و زیباست که غزالی به نوای نی محزون بچرانی

1 اگر بلاکش بیداد را به داد رسی خدا کند که به سر منزل مراد رسی

2 سیاهکاری بیداد عرضه دار ای آه شبان تیره که در بارگاه داد رسی

3 جهان ز تیرگی شب بشوی چون خورشید اگر به چشمه نوشین بامداد رسی

4 سواد خیمه جانان جمال کعبه ماست سلام ما برسان گر بر آن سواد رسی