نوشتم این غزل نغز با سواد دو دیده از شهریار گزیدهٔ غزلیات 120
1. نوشتم این غزل نغز با سواد دو دیده
که بلکه رام غزل گردی ای غزال رمیده
کار گل زار شود گر تو به گلزار آیی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 121
1. کار گل زار شود گر تو به گلزار آیی
نرخ یوسف شکند چون تو به بازار آیی
ای ماه شب دریا ای چشمه زیبایی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 122
1. ای ماه شب دریا ای چشمه زیبایی
یک چشمه و صد دریا فری و فریبایی
مایه حسن ندارم که به بازار من آیی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 123
1. مایه حسن ندارم که به بازار من آیی
جان‌فروش سر راهم که خریدار من آیی
رندم و شهره به شوریدگی و شیدایی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 124
1. رندم و شهره به شوریدگی و شیدایی
شیوه‌ام چشم‌چرانی و قدح‌پیمایی
شکفته‌ام به تماشای چشم شهلایی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 125
1. شکفته‌ام به تماشای چشم شهلایی
که جز به چشم دلش نشکفد تماشایی
بزن که سوز دل من به ساز می‌گویی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 126
1. بزن که سوز دل من به ساز می‌گویی
ز ساز دل چه شنیدی که باز می‌گویی
راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای از شهریار گزیدهٔ غزلیات 127
1. راه گم کرده و با رویی چو ماه آمده‌ای
مگر ای شاهد گمراه به راه آمده‌ای
هردم چو توپ می‌زندم پشت پای وای از شهریار گزیدهٔ غزلیات 128
1. هردم چو توپ می‌زندم پشت پای وای
کس پیش پای طفل نیفتد که وای وای
الا ای نوگل رعنا که رشک شاخ شمشادی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 129
1. الا ای نوگل رعنا که رشک شاخ شمشادی
نگارین نخل موزونی همایون سرو آزادی
شبی را با من ای ماه سحرخیزان سحر کردی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 130
1. شبی را با من ای ماه سحرخیزان سحر کردی
سحر چون آفتاب از آشیان من سفر کردی
چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 131
1. چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی
چه شد که شیوه بیگانگی رها کردی