گزیدهٔ غزلیات شهریار

1 یاد آن که جز به روی منش دیده وانبود وان سست عهد جز سری از ماسوا نبود

2 امروز در میانه کدورت نهاده پای آن روز در میان من و دوست جانبود

3 کس دل نمی دهد به حبیبی که بی وفاست اول حبیب من به خدا بی وفا نبود

4 دل با امید وصل به جان خواست درد عشق آن روز درد عشق چنین بی دوا نبود

1 اشکش چکید و دیگرش آن آبرو نبود از آب رفته هیچ نشانی به جو نبود

2 مژگان کشید رشته به سوزن ولی چه سود دیگر به چاک سینه مجال رفو نبود

3 دیگر شکسته بود دل و در میان ما صحبت به جز حکایت سنگ و سبو نبود

4 او بود در مقابل چشم ترم ولی آوخ که پیش چشم دلم دیگر او نبود

1 گربه پیرانه سرم بخت جوانی به سر آید از در آشتیم آن مه بی مهر درآید

2 آمد از تاب و تبم جان به لب ای کاش که جانان با دم عیسویم ایندم آخر به سر آید

3 خوابم آشفت و چنان بود که با شاهد مهتاب به تماشای من از روزنه کلبه درآید

4 دلکش آن چهره که چون لاله بر افروخته از شرم بار دیگر به سراغ من خونین جگر آید

1 تا دهن بسته‌ام از نوش‌لبان می‌برم آزار من اگر روزه بگیرم رطب آید سر بازار

2 تا بهار است دری از قفس من نگشاید وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار

3 هرگز این دور گل و لاله نمی‌خواستم از بخت که حریفان همه زار از من و من از همه بیزار

4 هردم از سینه این خاک دلی زار بنالد که گلی بودم و بازیچه گلچین دل‌آزار

1 دیدمت دورنمای در و بام ای شیراز سرم آمد به بر سینه سلام ای شیراز

2 وامداریم و سرافکنده ز خجلت در پیش که پس انداخته ایم اینهمه وام ای شیراز

3 توسن بخت نه رام است خدا می داند ورنه دانی که مرا چیست مرام ای شیراز

4 نکهت باغ گل و نزهت نارنجستان از نسیمم بنوازند مشام ای شیراز

1 فَرُّخا از تو دلم ساخته با یاد هنوز خبر از کوی تو می‌آوردم باد هنوز

2 در جوانی همه با یاد تو دلخوش بودم پیرم و از تو همان ساخته با یاد هنوز

3 دارم آن حجب جوانی که زبان‌بند منست لب همه خامشیم دل همه فریاد هنوز

4 فرخ خاطر من خاطره شهر شماست خود غم‌آبادم و خاطر فرح‌آباد هنوز

1 شب است و باغ گلستان خزان رؤیاخیز بیا که طعنه به شیراز می‌زند تبریز

2 به گوشوار دلاویز ماه من نرسد ستاره گرچه به گوش فلک شود آویز

3 به باغ یاد تو کردم که باغبان قضا گشوده پرده پاییز خاطرات‌انگیز

4 چنان به ذوق و نشاط آمدم که گویی باز بهار عشق و شبابست این شب پاییز

1 اگر که شبرو عشقی چراغ ماهت بس ستاره چشم و چراغ شب سیاهت بس

2 گرت به مردم چشم اهتزار قبله نماست به ارزیابی صد کعبه یک نگاهت بس

3 جمال کعبه چمن زار می کند صحرا برو که خار مغیلان گل و گیاهت بس

4 تو خود چو مرد رهی خضر هم نبود نبود شعاع چشمه حیوان چراغ راهت بس

1 قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس

2 جوانی ها رجزخوانی و پیریها پشیمانی است شب بدمستی و صبح خمار از میگساران پرس

3 قراری نیست در دور زمانه بی قراران بین سر یاری ندارد روزگار از داغ یاران پرس

4 تو ای چشمان به خوابی سرد و سنگین مبتلا کرده شبیخون خیالت هم شب از شب زنده داران پرس

1 آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس

2 گله‌ای کردم و از یک گله بیگانه شدی آشنایا گله دارم ز تو چندان که مپرس

3 مسند مصر ترا ای مه کنعان که مرا ناله هایی است در این کلبه احزان که مپرس

4 سرونازا گرم اینگونه کشی پای از سر منت آنگونه شوم دست به دامان که مپرس