ماندم به چمن شب شد از شهریار گزیدهٔ غزلیات 49
1. ماندم به چمن شب شد و مهتاب برآمد
سیمای شب آغشته به سیماب برآمد
...
شبست و چشم من و شمع از شهریار گزیدهٔ غزلیات 50
1. شبست و چشم من و شمع اشکبارانند
مگر به ماتم پروانه سوگوارانند
...
مسافری که به رخ اشک از شهریار گزیدهٔ غزلیات 51
1. مسافری که به رخ اشک حسرتم بدواند
دلم تحمل بار فراق او نتواند
...
لبت تا در شکفتن لاله از شهریار گزیدهٔ غزلیات 52
1. لبت تا در شکفتن لاله سیراب را ماند
دلم در بیقراری چشمه مهتاب را ماند
...
بهار آمد که بازم گل از شهریار گزیدهٔ غزلیات 53
1. بهار آمد که بازم گل به باغ و بوستان خواند
به گوشم ناله بلبل هزاران داستان خواند
...
نوجوانان وطن بستر از شهریار گزیدهٔ غزلیات 54
1. نوجوانان وطن بستر به خاک و خون گرفتند
تا که در بر شاهد آزادی و قانون گرفتند
...
روشنانی که به تاریکی از شهریار گزیدهٔ غزلیات 55
1. روشنانی که به تاریکی شب گردانند
شمع در پرده و پروانه سر گردانند
...
سبوکشان که به ظلمات از شهریار گزیدهٔ غزلیات 56
1. سبوکشان که به ظلمات عشق خضر رهند
ز جوی آب بقا هم به چابکی بجهند
...
شب‌ها به کنج خلوتم از شهریار گزیدهٔ غزلیات 57
1. شب‌ها به کنج خلوتم آواز می‌دهند
کای خفته گنج خلوتیان باز می‌دهند
...
تا که از طارم میخانه از شهریار گزیدهٔ غزلیات 58
1. تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود
طاق ابروی توام قبله جان خواهد بود
...
شمعی فروخت چهره که از شهریار گزیدهٔ غزلیات 59
1. شمعی فروخت چهره که پروانه تو بود
عقلی درید پرده که دیوانه تو بود
...
دوش در خواب من آن لاله از شهریار گزیدهٔ غزلیات 60
1. دوش در خواب من آن لاله عذار آمده بود
شاهد عشق و شبابم به کنار آمده بود
...