غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 عقل از دیوانگی ارشاد می باید گرفت بی تکلف مشربی را یاد می باید گرفت

2 قاتلی دارد که نامش را نمی داند هنوز بیدماغی از دل ما یاد می باید گرفت

1 سرنوشتم چون تمنا چین ابرویی بس است بازگشتم چون تماشا با گل رویی بس است

2 در محبت دل به حرف آشنایی بسته ایم حلقه زنجیر ما دیوانگان هویی بس است

1 ضعف بازوی من کمان من است دل جان سخت من نشان من است

2 می خورد خون دل ولی شب و روز قسم ته دلیش جان من است؟

1 زبان ساختگیهای خاص و عامم نیست غنیمت است که یک ربط در کلامم نیست

1 یاد روی تو نور چشم من است آب آیینه آتش چمن است

1 جام لاله پر می شد وقت باده‌نوشی‌هاست می‌پرست را امروز باغ دلگشا صحراست

2 وقت می‌خوری دیدم گرمیی ز چشم او رند لاابالی را یار گرم‌خون صهباست

1 مست می آمد و آیینه به دست مژه دارد گل خورشید پرست

2 شوخی مشرب خود را نازم هر گه از دام تمنای تو جست؟

3 مرد در عالم معنی هم مرد چقدر توبه ناکرده شکست

1 هر کس از خیال نگاه تو دور نیست گر حور آیدش به نظر بی قصور نیست

2 داد دل از نهفتن رازی توان گرفت در کار عشق ناله و آهی ضرور نیست

1 با تماشای تو سیر گل و گلشن ستم است تا توان رفت به قربان تو مردن ستم است

2 بر دل ما که ز خونگرمی یاران شکند آتش افروختن کینه دشمن ستم است

1 بیاض ساده دیوانگی کتاب من است دل شکسته من ساغر شراب من است

2 نه خوب دانم و نی زشت اینقدر دانم که هر چه هست به غیر از من انتخاب من است