غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 بعد از این در بزم او دانسته آهی لازم است تا کند اندیشه قتلم گناهی لازم است

2 گر چه استغناست ناحق کشتگان را خونبها چشم خوبان را نگاه عذرخواهی لازم است

1 شهید دوستی گشتن فن ماست به هرکس دوست گشتن دشمن ماست

2 دلیرت در جفا جز من که کرده است تو خون می ریزی و در گردن ماست

1 خاکساری بزم عیش خاطر آگاه ماست چون گهر گرد یتیمی خاک بازیگاه ماست

2 نیست از گرد خودی در کاروان ما اسیر هر که دور افتاده است از خویشتن همراه ماست

1 پی گم گشتگی ستاره ماست بال عنقا کلید چاره ماست

2 در دل آن چشم مست می گذرد اول مستی گذاره ماست

1 محبت خانه زاد سینه ماست خموشی همدم دیرینه ماست

2 ز جوی سینه صافی می خورد آب فراموشی که تیغ کینه ماست

1 بهار رفته گل باغ جانفشانی ماست نفس شماره اوراق زندگانی ماست

2 چکد ز باده تمکین بهار مرده دلی وداع حوصله برهان کاردانی ماست

3 دل گداخته سر لوح فرد بیتابی است بیاض شعله گواه سواد خوانی ماست

1 دلیل شوق به رهزن درست پیمان است خوشا دلی که به دشمن درست پیمان است

2 به جان توبه ما می خورد بهار قسم شکستگی به شکفتن درست پیمان است

1 قفل کتابخانه حیرت دل من است صندوق رازهای محبت دل من است

2 صید نگاه گرم ز دام رمیدگی است آیینه دار وحشت و الفت من است

1 یاد روی تو نور چشم من است آب آیینه آتش چمن است

1 بیاض ساده دیوانگی کتاب من است دل شکسته من ساغر شراب من است

2 نه خوب دانم و نی زشت اینقدر دانم که هر چه هست به غیر از من انتخاب من است