غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 سرنوشتم چون تمنا چین ابرویی بس است بازگشتم چون تماشا با گل رویی بس است

2 در محبت دل به حرف آشنایی بسته ایم حلقه زنجیر ما دیوانگان هویی بس است

1 خار وگل از هوای تو دمساز آتش است نازی که می کشیم همین ناز آتش است

2 در فتنه هیچکس به خموشی نمی رسد راز نگفته شوخ تر از راز آتش است

1 در گلستان محبت سایه گل آتش است آبروی اشک خون آلود بلبل آتش است

2 سوختیم از بی نیازی خرمن صد آرزو در کف ما برق شمشیر توکل آتش است

3 حیرت نظاره شوخی حجاب دیده شد کز فروغ چهره اش آیینه یک گل آتش است

1 عالم چمن جوش بهار دم فیض است هر جلوه پنهان نمک عالم فیض است

2 دارد نظر از برگ گل تربت او مجنون شادابیش از تربیت شبنم فیض است

3 در کعبه دل گفت و شنو راه ندارد کی گوش و زبان همسفر محرم فیض است

1 تا عارض نسرین تو رشک گل باغ است بس بلبل دلسوخته کز دست تو داغ است

2 جان نیست دریغ از تو اگر بر سر لطفی سربازی پروانه ز گرمی چراغ است

1 نگاهش از سر مژگان به جنگ است خدا صبری دهد جوش فرنگ است

2 دل ما هم دلی دارد کم از کیست چو صدق آیینه گردد شیشه سنگ است

1 بهار و گریه صید تو صبح اقبال است که سبز گشتن دام و قفس پر و بال است

2 حریم کعبه بخشش بهشت راحت ما خطاست صید اگر نامه های اعمال است

1 عالم تمام شرح جگر خواری دل است تفسیر نقطه ای که ز پرگاری دل است

2 خون می چکد ز قصه ام امشب حذر کنید چنگ محبت است و گرفتاری دل است

3 دیوانگی به گرد غبارم نمی رسد این نشئه درد ساغر سرشاری دل است

1 در بزم وفا یاد لب یار حرام است درکیش ادب مستی سرشار حرام است

2 چاک دل ما وقف گریبان غبار است جمعیت دیوانه به گلزار حرام است

1 با تماشای تو سیر گل و گلشن ستم است تا توان رفت به قربان تو مردن ستم است

2 بر دل ما که ز خونگرمی یاران شکند آتش افروختن کینه دشمن ستم است