غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 مست می آمد و آیینه به دست مژه دارد گل خورشید پرست

2 شوخی مشرب خود را نازم هر گه از دام تمنای تو جست؟

3 مرد در عالم معنی هم مرد چقدر توبه ناکرده شکست

1 جام لاله پر می شد وقت باده‌نوشی‌هاست می‌پرست را امروز باغ دلگشا صحراست

2 وقت می‌خوری دیدم گرمیی ز چشم او رند لاابالی را یار گرم‌خون صهباست

1 مرا به میکده صد منت از می ناب است که حسن ساقی از او نور چشم احباب است

2 مخواه گوهر از این بحر زآنکه خضر در او اسیر محنت سرگشتگی چو گرداب است

1 دلم در اضطراب اضطراب است که هر گردش طلسم فتح باب است

2 بنازم همت دست تهی را هر انگشتش کلید فتح باب است

1 معنی غالب حریفی بی شماتت همت است پیش من (بر) دشمن عاجز مروت همت است

2 می تواند حاتم طایی شدن راه عرب گر همین افسانه ارباب همت همت است

1 داغ مهر دوستانم کینه دشمن کجاست کاروان بار منت گشته ام رهزن کجاست

2 راحت آتش پرستان خانه زاد آفت است مرهم داغی به از خاکستر گلخن کجاست

1 امشب از پرتو روی تو گلستان اینجاست آرزو با سمنت دست و گریبان اینجاست

2 هرکه پابسته آن زلف چو زنجیرم دید گفت سرحلقه زنار پرستان اینجاست

3 دل طلبکار لبش بود که ناگه خالش خضر ره شد که لب چشمه حیوان اینجاست

1 هر طرف فتنه ای از گرد سواری برخاست مژده ای دیده که از دور غباری برخاست

2 تو به خونریزی و ما از پی تسلیم شدن هر که را دست و دلی بود به کاری برخاست

1 جز آه و ناله از دل دیوانه برنخاست غیر از صدای جغد ز ویرانه برنخاست

2 غم از دلم به ناخن سعی کسی نرفت هرگز غبار آینه از شانه برنخاست

3 زاهد فسرده است و گرنه کدام دل در بزم او نشست که دیوانه برنخاست

1 چون دلم دیوانه عاقل نمایی برنخاست همچو اشکم عقده مشکل گشایی برنخاست

2 زنگ شرکت برنتابد باطن روشندلان تا سکندر خاک شد آیینه رایی برنخاست

3 برق تازیهای عمر است اینکه در راه طلب رهروان را چون نگه آواز پایی برنخاست