تا عارض نسرین تو رشک گل باغ است از اسیر غزل 85
1. تا عارض نسرین تو رشک گل باغ است
بس بلبل دلسوخته کز دست تو داغ است
نگاهش از سر مژگان به جنگ است از اسیر غزل 86
1. نگاهش از سر مژگان به جنگ است
خدا صبری دهد جوش فرنگ است
بهار و گریه صید تو صبح اقبال است از اسیر غزل 87
1. بهار و گریه صید تو صبح اقبال است
که سبز گشتن دام و قفس پر و بال است
عالم تمام شرح جگر خواری دل است از اسیر غزل 88
1. عالم تمام شرح جگر خواری دل است
تفسیر نقطه ای که ز پرگاری دل است
در بزم وفا یاد لب یار حرام است از اسیر غزل 89
1. در بزم وفا یاد لب یار حرام است
درکیش ادب مستی سرشار حرام است
با تماشای تو سیر گل و گلشن ستم است از اسیر غزل 90
1. با تماشای تو سیر گل و گلشن ستم است
تا توان رفت به قربان تو مردن ستم است
بعد از این در بزم او دانسته آهی لازم است از اسیر غزل 91
1. بعد از این در بزم او دانسته آهی لازم است
تا کند اندیشه قتلم گناهی لازم است
شهید دوستی گشتن فن ماست از اسیر غزل 92
1. شهید دوستی گشتن فن ماست
به هرکس دوست گشتن دشمن ماست
خاکساری بزم عیش خاطر آگاه ماست از اسیر غزل 93
1. خاکساری بزم عیش خاطر آگاه ماست
چون گهر گرد یتیمی خاک بازیگاه ماست
پی گم گشتگی ستاره ماست از اسیر غزل 94
1. پی گم گشتگی ستاره ماست
بال عنقا کلید چاره ماست
محبت خانه زاد سینه ماست از اسیر غزل 95
1. محبت خانه زاد سینه ماست
خموشی همدم دیرینه ماست
بهار رفته گل باغ جانفشانی ماست از اسیر غزل 96
1. بهار رفته گل باغ جانفشانی ماست
نفس شماره اوراق زندگانی ماست