غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 سینه صافند به هم عاقل و دیوانه ما زهد و مستی دو حبابند ز پیمانه ما

2 خشت این غمکده نقشی ز خرابی دارد جلوه سیل غباری است ز ویرانه ما

3 از خیال لب لعل تو به شور آمده ایم خنده گل نمک گریه مستانه ما

1 محشر نمک از غبار ما داشت دیوانگی انتظار ما داشت

2 با دانه و دام راز می گفت صیاد سر شکار ما داشت

3 از بیخبری خبر گرفتیم جای تو دل انتظار ما داشت

1 دیده آشوب نگاه فتنه پرداز تو را نیست پروای قیامت کشته ناز تو را

2 فیض خواری بین که رنج صید ما ضایع نشد دسته گل کرد از خون چنگل باز تو را

3 سرنوشت کار خود از من چه می پرسی؟ مپرس عشق می داند اسیر انجام و آغاز تو را

1 دل داغ در آستین بهتر است بهار گل آتشین بهتر است

2 صفا گشته مشاطه نوبهار ز آیینه روی زمین بهتر است

3 شرر قطره ابر دیوانگی است هوای جنون آتشین بهتر است

1 نوروز شد که گردد باغ از سمن لبالب از شور خنده گل گردد چمن لبالب

2 در حیرتم که دیگر چون خواب کینه بیند یاری که جرعه گیرد از خون من لبالب

1 چرایی سرگران تقصیر ما چیست بکش، در آتش افکن، مدعا چیست

2 گذشت از یک تغافل روزگارم نمی دانم نگاه آشنا چیست

1 بی رخت عمر ابد خواب فراموشم باد بزم وصلت گل خمیازه آغوشم باد

2 یادش از شغل تمنای توام باز گرفت بسته ام با تو جناغی که فراموشم باد

1 کرده ام مرغی سبکروحی امید و بیم را اضطرابم در بغل دارد گل تسلیم را

2 شوخی پرواز او بال گرفتاری خوش است می کنم در کنج عزلت سیر هفت اقلیم را

1 بیا که فال جنون کرده ایم جنگ تو را به نرخ گوهر دل می خریم سنگ تو را

2 نشان راست چرا از دلم نمی پرسی که برده است به چشم نشان خدنگ تو را

1 عالم چمن جوش بهار دم فیض است هر جلوه پنهان نمک عالم فیض است

2 دارد نظر از برگ گل تربت او مجنون شادابیش از تربیت شبنم فیض است

3 در کعبه دل گفت و شنو راه ندارد کی گوش و زبان همسفر محرم فیض است