ای نگاهت از شوخی محشر تغافل‌ها از اسیر غزل 49
1. ای نگاهت از شوخی محشر تغافل‌ها
عارضت ز تاب می خانه سوز بلبل‌ها
الفت نمی‌کنند به کس دل دویده‌ها از اسیر غزل 50
1. الفت نمی‌کنند به کس دل دویده‌ها
گلچین نمی‌شوند جراحت گزیده‌ها
بسکه دارد دل توکل بر هوا از اسیر غزل 51
1. بسکه دارد دل توکل بر هوا
میزند عمدا تغافل بر هوا
ناله از تاثیر هویی در کمین دارم بیا از اسیر غزل 52
1. ناله از تاثیر هویی در کمین دارم بیا
جان برای مقدمت در آستین دارم بیا
چون دل ز وصل تو مایوس می کند مهتاب از اسیر غزل 53
1. چون دل ز وصل تو مایوس می کند مهتاب
چراغ نذر زمین بوس می کند مهتاب
چراغم روشن است از روی آتشپاره‌ای امشب از اسیر غزل 54
1. چراغم روشن است از روی آتشپاره‌ای امشب
به رغم دیده از دل می‌کنم نظاره‌ای امشب
نوروز شد که گردد باغ از سمن لبالب از اسیر غزل 55
1. نوروز شد که گردد باغ از سمن لبالب
از شور خنده گل گردد چمن لبالب
کسی که در قدح دیگران بهار گداخت از اسیر غزل 56
1. کسی که در قدح دیگران بهار گداخت
مرا در آتش افسرده خمار گداخت
بسکه نظاره ز تاب رخ جانان افروخت از اسیر غزل 57
1. بسکه نظاره ز تاب رخ جانان افروخت
می توان شمع در این بزم ز مژگان افروخت
به یاد روی تو از تاب ناله ام گل سوخت از اسیر غزل 58
1. به یاد روی تو از تاب ناله ام گل سوخت
چه داغها که چمن ز آشیان بلبل سوخت
ناله در بزم دل سوخته ام ساز آموخت از اسیر غزل 59
1. ناله در بزم دل سوخته ام ساز آموخت
بیخودی از نفسم شوخی پرواز آموخت
چشمت به جام هر که شراب نگاه ریخت از اسیر غزل 60
1. چشمت به جام هر که شراب نگاه ریخت
اول ز رشک،خون من بیگناه ریخت