غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 بیا که فال جنون کرده ایم جنگ تو را به نرخ گوهر دل می خریم سنگ تو را

2 نشان راست چرا از دلم نمی پرسی که برده است به چشم نشان خدنگ تو را

1 زمین که گنج روان گفته خاک راه تو را به حشر پس ندهد کشته نگاه تو را

2 خلد به دیده محشر خدنگ بیداری به خواب بیند اگر شور صیدگاه تو را

3 فریب چرب زبانان نوید وصل دهد هلاک پرسش مژگان عذر خواه تو را

1 چه داد شکر دهم شوق آرزوی تو را طواف اگر نکند قبله گاه کوی تو را

2 غبار عنبر خاکسترم سفیده صبح طراوت شب من کرده عشق بوی تو را

3 اشک من پرورده گلزار سر کوی تو را جوش بلبل از حیا باشد گل روی تو را

4 آرمیدن در دل عاشق زیارت می کند کرده محراب تسلی یاد ابروی تو را

1 به عالمی ندهم ذوق می پرستی را شکسته دل نکنم گریه های مستی را

2 به کوی عشق ز بس صاحب اعتبار شدیم به ما سپرد غم اسباب تنگدستی را

1 از سر بگذار خودنمایی را تا فاش بینی آشنایی را

2 شایسته شرطه گر دلی داری با بحر گذار ناخدایی را

1 ز عندلیب چه پرسی نشان خانه ما که پی نبرد صبا هم به آشیانه ما

2 بهار رفت (و) نچیدیم جز گل حسرت ز آب گریه مگر سبز گشت حاصل ما

1 گل غم داغ جنون سوخته تا بر سر ما تشنه خون تمناست لب ساغر ما

2 گرمی عشق و سیه بختی و دلسوختگی می توان دید در آیینه خاکستر ما

1 عهد تمکین با دل دیوانه بستن کار ما خاطر خود را ز هر اندیشه خستن کار ما

2 هر نفس بست و گشادی هست در دست خیال کار دل افتادن اندر دام و جستن کار ما

3 گل اگر در پیرهن باشد جنون را نشتر است نیست خار حرف در خاطر شکستن کار ما

1 شد فزون بیغم شکست خاطر دلگیر ما کو خراجی تا کند بار دگر تعمیر ما

2 در بیابان جنون خضریم کز سودای عشق موج آب زندگی شد حلقه زنجیر ما

1 بهر پاس عشق خاموشی نشد دمساز ما پر بلند افتاده بود این پرده آواز ما

2 آنقدر وسعت ندارد زود رسوا می شود آسمان را نیست تاب شوخی پرواز ما