گل غم داغ جنون سوخته تا بر سر ما از اسیر غزل 37
1. گل غم داغ جنون سوخته تا بر سر ما
تشنه خون تمناست لب ساغر ما
عهد تمکین با دل دیوانه بستن کار ما از اسیر غزل 38
1. عهد تمکین با دل دیوانه بستن کار ما
خاطر خود را ز هر اندیشه خستن کار ما
شد فزون بیغم شکست خاطر دلگیر ما از اسیر غزل 39
1. شد فزون بیغم شکست خاطر دلگیر ما
کو خراجی تا کند بار دگر تعمیر ما
بهر پاس عشق خاموشی نشد دمساز ما از اسیر غزل 40
1. بهر پاس عشق خاموشی نشد دمساز ما
پر بلند افتاده بود این پرده آواز ما
تا کی نشوی گوش بر آواز دل ما از اسیر غزل 41
1. تا کی نشوی گوش بر آواز دل ما
همراز دل مایی و هم راز دل ما
عقد گوهر چون صدف در آستین داریم ما از اسیر غزل 42
1. عقد گوهر چون صدف در آستین داریم ما
خونبهای خویش در زیر نگین داریم ما
حرف عشق دوست را افسانه می دانیم ما از اسیر غزل 43
1. حرف عشق دوست را افسانه می دانیم ما
سایه های بید را دیوانه می دانیم ما
ویران ز چشمی شد خانه ما از اسیر غزل 44
1. ویران ز چشمی شد خانه ما
محشر غبار است ویرانه ما
می کند مشق تپیدن دل دیوانه ما از اسیر غزل 45
1. می کند مشق تپیدن دل دیوانه ما
بال پرواز شود باده به پیمانه ما
سینه صافند به هم عاقل و دیوانه ما از اسیر غزل 46
1. سینه صافند به هم عاقل و دیوانه ما
زهد و مستی دو حبابند ز پیمانه ما
گرد فتادگی شده بال همای ما از اسیر غزل 47
1. گرد فتادگی شده بال همای ما
منت نمی کشد ز کسی مدعای ما
گر به ما فاش شود معنی نادانی ما از اسیر غزل 48
1. گر به ما فاش شود معنی نادانی ما
دشت را بحر کند اشک پشیمانی ما