غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 خار وگل از هوای تو دمساز آتش است نازی که می کشیم همین ناز آتش است

2 در فتنه هیچکس به خموشی نمی رسد راز نگفته شوخ تر از راز آتش است

1 یک سخن دارم دو عالم گوش باد ساغر زهری کشیدم نوش باد

2 جلوه پیرا گشته دور از چشم بد عالمی خمیازه آغوش باد

1 شهرت مجنون بهاری غیر رسوایی نداشت راز عاشق خاطر افسانه پیرایی نداشت

2 برق رسوایی کجا و خرمن طاقت کجا هر که آهی داشت سامان شکیبایی نداشت

1 خوابهای بی اثر تأثیر فریاد من است بیزبانی گلستان خاطر شاد من است

2 حلقه دامش رم از چشم غزالان می کند شرم طفلی سخت دامنگیر صیاد من است

1 چون دور ز وصل یار می بوده است دل در بر من چه کار می بوده است

2 هر روز به رنگ تازه می خندد این داغ چه خوش بهار می بوده است

1 بهار و گریه صید تو صبح اقبال است که سبز گشتن دام و قفس پر و بال است

2 حریم کعبه بخشش بهشت راحت ما خطاست صید اگر نامه های اعمال است

1 حرف عشق دوست را افسانه می دانیم ما سایه های بید را دیوانه می دانیم ما

2 قصه شیرین مجنون یک حدیث درد ماست عاشقی را در پر پروانه می خوانیم ما

1 به رنگ لاله می جوشد پری جای شکار اینجا به خون رنگ و بوی خویش می غلتد بهار اینجا

2 ره شوق تو بازیگاه طفلان است پنداری ز شوخی هر طرف دیوانه می رقصد بهار اینجا

1 ز پرده های خموشی شنو فغان مرا به غیر غنچه نفهمد کسی زبان مرا

2 نمی شود نفسی غافل از دلم صیاد قفس به زیر نگین دارد آشیان مرا

1 از می تجربه میخانه افلاک پر است جام مستی شده سرشار که از خاک پر است

2 سنگ طفلان چه که هر نقش قدم جام جم است درخرابات جنون آینه پاک پر است