غزلیات ناتمام در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 شهید خوی گرمش مهر را در کینه می‌پیچد نگه در دیده می‌دوزد نفس در سینه می‌پیچد

2 عجب گر از خمارم صبح شنبه دیده بگشاید ز بس در کلبه‌ام دود شب آدینه می‌پیچد

1 می‌کند در بیضه مرغ از یاد دام اندیشه تلخ گردد از شوق نگاهی شهد می در شیشه تلخ

2 می‌کند گاهی تغافل در کمین صید دل بار شیرین می‌دهد نخلی که دارد ریشه تلخ

3 با گل رعنا نماید شبنم یکدل دو رو عیش عاشق هست از معشوقه عاشق‌پیشه تلخ

1 جلوه سرو روان قافله بیهوشی است گردش چشم سیه مکتب بازیگوشی است

2 باده از دست تو مستی نکند داد از تو اولین قطره این جام می بیهوشی است

1 صبح بیدار ندارد نظر پاک مرا آب در شیر کند دیده نمناک مرا

2 راز او خجلت رسوایی محشر نکشد نتوان جست به صحرای عدم خاک مرا

3 اختیارش تر صاف است چراغش روشن شعله محراب دعا کرده دل پاک مرا

1 حرفی است محبت که به گفتار نگنجد این راز در آیینه اظهار نگنجد

2 چون ذره سپردیم سراپا به نگاهی در دیده مشتاق تو دیدار نگنجد

1 سرم در محشر سودا نگنجد دلم در سینه صحرا نگنجد

1 به عالمی ندهم ذوق می پرستی را شکسته دل نکنم گریه های مستی را

2 به کوی عشق ز بس صاحب اعتبار شدیم به ما سپرد غم اسباب تنگدستی را

1 ز عندلیب چه پرسی نشان خانه ما که پی نبرد صبا هم به آشیانه ما

2 بهار رفت (و) نچیدیم جز گل حسرت ز آب گریه مگر سبز گشت حاصل ما

1 پی گم گشتگی ستاره ماست بال عنقا کلید چاره ماست

2 در دل آن چشم مست می گذرد اول مستی گذاره ماست

1 مرا به میکده صد منت از می ناب است که حسن ساقی از او نور چشم احباب است

2 مخواه گوهر از این بحر زآنکه خضر در او اسیر محنت سرگشتگی چو گرداب است