ممکن به خودیش از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 133
1. ممکن به خودیش بود و جودی نبود
گنجی که ز حق بود به پنهان نبود
عینی که ظهور از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 134
1. عینی که ظهور کرد اعیان نبود
گنجی که ز حق بود به پنهان نبود
تقوی که در او از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 135
1. تقوی که در او اسم الهی نبود
یا مقتبس خبر از شاهی نبود
آن یار فقیر این از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 136
1. آن یار فقیر این و آنش نبود
سرمایهٔ سود و هم زیانش نبود
بر تخت ولایت از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 137
1. بر تخت ولایت آن ولی شاه بود
خورشید محمد و علی ماه بود
کفر چو منی گزاف از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 138
1. کفر چو منی گزاف و آسان نبود
محکمتر از ایمان من ایمان نبود
بر تخت ولایت از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 139
1. بر تخت ولایت آن ولی شاه بود
باطن شمس است و ظاهرا ماه بود
در بحر محیط هر از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 140
1. در بحر محیط هر که او غرق بود
فارغ ز وجود غرب و وز شرق بود
با حکمت ما نصیر از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 141
1. با حکمت ما نصیر طوسی چه بود
با خرقهٔ ما کتان روسی چه بود
رندی که ز هر دو از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 142
1. رندی که ز هر دو کون یکتا گردد
در کتم عدم واله و شیدا گردد
یاری که چو ما از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 143
1. یاری که چو ما لطف الهی دارد
در هر دو جهان هرچه تو خواهی دارد
دل میل به صحبت از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 144
1. دل میل به صحبت نگاری دارد
با ساقی و مستی سر و کاری دارد