رباعیات شاه نعمت‌الله ولی

1 درد دل خسته دردمندان دانند نه خوش نفسان خیره خندان دانند

2 از سرّ قلندری تو گر محرومی سریست در آن سینه که مستان دانند

1 او جمع همه همه تفاصیل وئیم زان لحظه پی جمع و تفاضیل نئیم

2 در جام مئیم و گاه در جام شراب اما همه جا حقیقتاً عین مئیم

1 در عالم حسن بر همه شاه تویی خوبان همه چون ستاره و ماه تویی

2 ای نور دو چشم و ای خلیل‌اللّه من سجاده نشین نعمت‌اللّه تویی

1 این جام و شراب جسم و جان دریابش آن غیب و شهادت جان دریابش

2 در هر چه نظر کنی نکو می بینش در صورت و معنی این و آن دریابش

1 مطلوب خود از خود طلب ای طالب ما خود را بشناس یک زمانی به خود آ

2 گر عاشق صادقی یکی را دو مگو کافر باشی اگر بگوئی دو خدا

1 ای دوست حجاب ما ز ما خواهد بود وین مایی ما حجاب ما خواهد بود

2 چون مایی ما ز ما بر افتد به یقین بی مایی ما همه خدا خواهد بود

1 گفتم به لبانت که سراسر نمکی گفتا تو چه دانی لب من تا نمکی

2 گفتم که درین مدینه هستی تو رسول گفتا که محمدم ولیکن نه مکی

1 از زحمت پا اگر بنالم چه عجب از جور و جفا اگر بنالم چه عجب

2 در حضرت پادشاه عالم به تمام از دست شما اگر بنالم چه عجب

1 در ذات همه جلال او می ‌بینم در حسن همه جمال او می ‌بینم

2 بینم همه کاینات در عین کمال این نیز هم از کمال او می‌ بینم

1 ما جمله حروف عالیاتیم مدام پنهان ز همه به غیب ذاتیم مدام

2 هر چند کتاب عالمی بنوشتیم پوشیده ز لوح کایناتیم مدام