فرزند عزیز قرةالعین از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 169
1. فرزند عزیز قرةالعین پدر
بی ما به هوای خود برد عمر به سر
ای یار بیار جام از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 170
1. ای یار بیار جام و کامی بردار
کامی ز لب جام مدامی بردار
مجنون و پریشان از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 171
1. مجنون و پریشان تو ام دستم گیر
خود می دانی آن تو ام دستم گیر
ننشین بنشین از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 172
1. ننشین بنشین وز همه عالم برخیز
عالم چه بود ز بود عالم برخیز
حکمی از او محال از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 173
1. حکمی از او محال باشد پرهیز
فرموده و امر کرده از وی مگریز
با ریش سفید میر از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 174
1. با ریش سفید میر رعناست هنوز
و اندر طلب دلبر زیباست هنوز
ممکن ز وجود هستی از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 175
1. ممکن ز وجود هستی ای دارد و بس
نقشی ز خیال خویش می آرد و بس
ما عاشق و رندیم از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 176
1. ما عاشق و رندیم ز طامات مپرس
از ما به جز از حال خرابات مپرس
خوش علم شریفی از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 177
1. خوش علم شریفی است نکو می جویش
این علم وی است رو از او می جویش
رندانه بیا جام از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 178
1. رندانه بیا جام می صاف بنوش
ور درد بود نوش کن از غیر بپوش
بردار نقاب و از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 179
1. بردار نقاب و می نگر آن رویش
دانی که نقاب چیست یعنی مویش
کو دل که بداند از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 180
1. کو دل که بداند نفسی اسرارش
کو گوش که بشنود ز من گفتارش