تا با تو توئی بود دوئی خواهد بود از نعمت‌الله ولی رباعی 121
1. تا با تو توئی بود دوئی خواهد بود
ای یار دوئی هم ز توئی خواهد بود
تا قدرت حق دری به عیسی بگشود از نعمت‌الله ولی رباعی 122
1. تا قدرت حق دری به عیسی بگشود
وان ذات مطهرش به مریم بنمود
این لطف نگر که حق به موسی بنمود از نعمت‌الله ولی رباعی 123
1. این لطف نگر که حق به موسی بنمود
در صورت نار نور معنی بنمود
انسان خوشی محققی پیش آید از نعمت‌الله ولی رباعی 124
1. انسان خوشی محققی پیش آید
صد دل به دمی ز دلبران برباید
هستی یکیست آنکه هستی شاید از نعمت‌الله ولی رباعی 125
1. هستی یکیست آنکه هستی شاید
این هستی تو به هیچ کاری ناید
عینی به ظهور عین ها بنماید از نعمت‌الله ولی رباعی 126
1. عینی به ظهور عین ها بنماید
در هر عینی عین به ما بنماید
بلبل مست است و بوی گل می بوید از نعمت‌الله ولی رباعی 127
1. بلبل مست است و بوی گل می بوید
دل داده به ما و دلبرش می جوید
بلبل سخن از زبان گل می گوید از نعمت‌الله ولی رباعی 128
1. بلبل سخن از زبان گل می گوید
مستست و حدیث گل و مل می گوید
چون یوسف باد در چمن می آید از نعمت‌الله ولی رباعی 129
1. چون یوسف باد در چمن می آید
بوئی ز زلیخا سوی من می آید
آن روز که کار وصل را ساز آید از نعمت‌الله ولی رباعی 130
1. آن روز که کار وصل را ساز آید
وین مرغ ازین قفس به پرواز آید
بی او ما را ظهور یارا نبود از نعمت‌الله ولی رباعی 131
1. بی او ما را ظهور یارا نبود
بی آئینه تمثال هویدا نبود
بلبل و گل رونق بستان نبود از نعمت‌الله ولی رباعی 132
1. بلبل و گل رونق بستان نبود
بی جام شراب ذوق مستان نبود