چون یوسف باد در از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 97
1. چون یوسف باد در چمن می آید
بوئی ز زلیخا به یمن می آید
هر آینه ای که در از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 98
1. هر آینه ای که در نظر می آید
آن نور دو چشم ما به ما بنماید
لطفش به کرم شهد از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 99
1. لطفش به کرم شهد و شهودم بخشید
وز جود وجود خود وجودم بخشید
دلدار مرا کشت از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 100
1. دلدار مرا کشت حیاتم بخشید
وز زحمت این جهان نجاتم بخشید
نقشی و خیالیست از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 101
1. نقشی و خیالیست که عالم خوانند
معنی سخن محققان می دانند
توحید عوام عاقلان از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 102
1. توحید عوام عاقلان می دانند
توحید خواص عارفان می دانند
رندان ز وجود از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 103
1. رندان ز وجود وز عدم دم نزنند
از ملک حدوث وز قدم دم نزنند
آبست که در شیشه از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 104
1. آبست که در شیشه شرابش خوانند
با گل چو قرین شود گلابش خوانند
درد دل خسته دردمندان از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 105
1. درد دل خسته دردمندان دانند
نه خوش نفسان خیره خندان دانند
در پای تو سروران از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 106
1. در پای تو سروران سر انداخته اند
وز عشق تو خانمان بر انداخته اند
از آتش عشق شمعی از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 107
1. از آتش عشق شمعی افروخته اند
پروانهٔ جان عاشقان سوخته اند
یک عالم از آب از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 108
1. یک عالم از آب و گل بپرداخته اند
خود را به میان آن در انداخته اند