رباعیات شاه نعمت‌الله ولی

1 در عشق تو شادی و غمم هیچ نماند با وصل تو سود و ماتمم هیچ نماند

2 یک نور تجلی تو ام کرد چنان کز نیک و بد و بیش و کمم هیچ نماند

1 چون یوسف باد در چمن می آید بوئی ز زلیخا سوی من می آید

2 یعقوب دلم نعره زنان می گوید فریاد که بوی پیرهن می آید

1 داماد بیاید و کند دامادی غمها برود به ما رسد آن شادی

2 گویی که منم بندهٔ سلطان جهان از ما بطلب تو خط آن آزادی

1 هر آینه ای که آید اندر نظرم تمثال جمال روی او می ‌نگرم

2 در جام جهان نما نگاهی کردم مجموع کمال در یکی می‌ شمرم

1 بر تخت ولایت آن ولی شاه بود خورشید محمد و علی ماه بود

2 نوری که از این هر دو نصیبی دارد میدان به یقین که نعمت الله بود

1 ای آنکه طلبکار جهان جانی جانی و دلی و بلکه خود جانانی

2 مطلوب توئی طلب توئی طالب تو دریاب که بی تو هر چه جویی آنی

1 ترکیب بدن که چار حرف است مدام زان چار حروف نعمت‌اللّه شده نام

2 چون حرف ز یاد نعمت‌اللّه برفت اللّه ظهور کرد و اللّه و سلام

1 گر صوفی صفهٔ صفا را بینم ور عاشق رند بینوا را بینم

2 گر خود نگرم وگر شما را بینم در هر چه نظر کنم خدا را بینم

1 در سایهٔ او تو آفتابش می ‌بین تمثال جمال او در آبش می‌ بین

2 جز نقش خیال او نبینی در خواب گر می خواهی برو به خوابش می ‌بین

1 ماهی در آب و ماکیان در صحرا هر یک به تنعمی گرفته مأوا

2 دیدیم سمندری در آتش خوش وقت بینیم نعیم مرغ در روی هوا