رباعیات شاه نعمت‌الله ولی

1 دل همچو کبوتر است و شاهد باز است تا ظن نبری که شیخ شاهد باز است

2 بر شاهد اگر ز روی معنی نگری بر تو در حق ز روی شاهد باز است

1 مخموری و میکده نجوئی حیف است با ما سخن از ذوق نگوئی حیف است

2 میخانهٔ عاشقان سبیل است به ما تو در طلب جام و سبوئی حیفست

1 او بر دل تو همه دری بگشاده است در گوشهٔ دل گنج خوشی بنهاده است

2 در بندگیش ز عالم آزاد شدیم مقبول غلامی که چنین آزاد است

1 یاری که دلش ز حال ما باخبر است او را با ما همیشه حالی دگر است

2 ماتشنه لبیم بر لب بحر محیط وین طرفه لب بحر ز ما تشنه تر است

1 مردود بود کسی که مردود وی است مقتول بود کسی که مردود وی است

2 بی جود وجود او وجودی نبود هر بود که هست بودی از بود وی است

1 رب الارباب رب این مربوب است وز حضرت احباب همه محبوب است

2 در صورت و معنیش نظر کن به تمام تا دریابی که طالب و مطلوبست

1 آئینهٔ حضرت الهی دل تو است گنجینه و گنج پادشاهی دل تو است

2 دل بحر محیط است و در او دُر یتیم در صدفی چنین که خواهی دل توست

1 گنجینه و گنج پادشاهی دل تو است وان مظهر الطاف الهی دل تو است

2 مجموعهٔ مجموع کمالات وجود از دل بطلب که هر چه خواهی دل تو است

1 واصل به خودم عین وصالم اینست بر حال خودم همیشه حالم این است

2 در آینهٔ ذات مثالی دارم تمثال مثال بی مثالم این است

1 در دیدهٔ ما هر دو جهان آینه است جانان چو نماینده و جان آینه است

2 عینیست که باطنا نماینده بود هر چند که ظاهرا نهان آینه است