واصل به خودم عین از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 49
1. واصل به خودم عین وصالم اینست
بر حال خودم همیشه حالم این است
در دیدهٔ ما هر از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 50
1. در دیدهٔ ما هر دو جهان آینه است
جانان چو نماینده و جان آینه است
نقشی به خیال بسته از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 51
1. نقشی به خیال بسته کاین علم منست
وان لذت او در این زبان و دهن است
در گلشن ما ناله از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 52
1. در گلشن ما ناله بلبل چه خوشست
نوشیدن مل به موسم گل چه خوشست
ذات و صفت و فعل از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 53
1. ذات و صفت و فعل همه آن وی است
بود همهٔ خلق به فرمان وی است
عالم بر رندان از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 54
1. عالم بر رندان به مثل جام می است
ساقی و حریف و جام می جمله وی است
در باغ خلافت نبی از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 55
1. در باغ خلافت نبی چار به است
وان چار به لطف او دُرر بار به است
دریاب و بیا که از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 56
1. دریاب و بیا که نازکانه سخنی است
دانستن این سخن برای چو منی است
این علم بدیع ما از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 57
1. این علم بدیع ما بیانی دگر است
وین جوهر علم ما ز کانی دگر است
گر یار غنا دهد از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 58
1. گر یار غنا دهد غنا دوست تر است
ور فقر دهد فقر مرا دوست تر است
گم کردن و یافتن از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 59
1. گم کردن و یافتن همه گردن تست
گر باطل و گر حق همه پروردن تست
ذاتی که به نزد از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 60
1. ذاتی که به نزد ما نه فرد است و نه جفت
دُریست که اندرین سخن نتوان سفت