میخانه تمام وقف یاران منست از نعمت‌الله ولی رباعی 37
1. میخانه تمام وقف یاران منست
هر رند که هست جان جانان منست
درد تو ندیم دل شیدای منست از نعمت‌الله ولی رباعی 38
1. درد تو ندیم دل شیدای منست
ورد تو نهان و آشکارای منست
این عین که عین جملهٔ اعیانست از نعمت‌الله ولی رباعی 39
1. این عین که عین جملهٔ اعیانست
عینی است که آن حقیقت انسانست
باران عنایتش به ما بارانست از نعمت‌الله ولی رباعی 40
1. باران عنایتش به ما بارانست
باران چون نباردش به ما بار آن است
دل همچو کبوتر است و شاهد باز است از نعمت‌الله ولی رباعی 41
1. دل همچو کبوتر است و شاهد باز است
تا ظن نبری که شیخ شاهد باز است
مخموری و میکده نجوئی حیف است از نعمت‌الله ولی رباعی 42
1. مخموری و میکده نجوئی حیف است
با ما سخن از ذوق نگوئی حیف است
او بر دل تو همه دری بگشاده است از نعمت‌الله ولی رباعی 43
1. او بر دل تو همه دری بگشاده است
در گوشهٔ دل گنج خوشی بنهاده است
یاری که دلش ز حال ما باخبر است از نعمت‌الله ولی رباعی 44
1. یاری که دلش ز حال ما باخبر است
او را با ما همیشه حالی دگر است
مردود بود کسی که مردود وی است از نعمت‌الله ولی رباعی 45
1. مردود بود کسی که مردود وی است
مقتول بود کسی که مردود وی است
رب الارباب رب این مربوب است از نعمت‌الله ولی رباعی 46
1. رب الارباب رب این مربوب است
وز حضرت احباب همه محبوب است
آئینهٔ حضرت الهی دل تو است از نعمت‌الله ولی رباعی 47
1. آئینهٔ حضرت الهی دل تو است
گنجینه و گنج پادشاهی دل تو است
گنجینه و گنج پادشاهی دل تو است از نعمت‌الله ولی رباعی 48
1. گنجینه و گنج پادشاهی دل تو است
وان مظهر الطاف الهی دل تو است