میخانه تمام وقف از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 37
1. میخانه تمام وقف یاران منست
هر رند که هست جان جانان منست
درد تو ندیم دل از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 38
1. درد تو ندیم دل شیدای منست
ورد تو نهان و آشکارای منست
این عین که عین از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 39
1. این عین که عین جملهٔ اعیانست
عینی است که آن حقیقت انسانست
باران عنایتش از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 40
1. باران عنایتش به ما بارانست
باران چون نباردش به ما بار آن است
دل همچو کبوتر از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 41
1. دل همچو کبوتر است و شاهد باز است
تا ظن نبری که شیخ شاهد باز است
مخموری و میکده از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 42
1. مخموری و میکده نجوئی حیف است
با ما سخن از ذوق نگوئی حیف است
او بر دل تو همه از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 43
1. او بر دل تو همه دری بگشاده است
در گوشهٔ دل گنج خوشی بنهاده است
یاری که دلش ز حال از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 44
1. یاری که دلش ز حال ما باخبر است
او را با ما همیشه حالی دگر است
مردود بود کسی از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 45
1. مردود بود کسی که مردود وی است
مقتول بود کسی که مردود وی است
رب الارباب رب از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 46
1. رب الارباب رب این مربوب است
وز حضرت احباب همه محبوب است
آئینهٔ حضرت الهی از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 47
1. آئینهٔ حضرت الهی دل تو است
گنجینه و گنج پادشاهی دل تو است
گنجینه و گنج پادشاهی از شاه نعمت‌الله ولی رباعی 48
1. گنجینه و گنج پادشاهی دل تو است
وان مظهر الطاف الهی دل تو است