ما گوهر بحر لایزالیم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1218
1. ما گوهر بحر لایزالیم
ما پرتو نور ذوالجلالیم
فارغیم از ملک از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1219
1. فارغیم از ملک عالم فارغیم
جام می نوشیم و از جم فارغیم
ما عاشق چشم مست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1220
1. ما عاشق چشم مست عشقیم
سرمست می الست عشقیم
هر دمی نقش خیالی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1221
1. هر دمی نقش خیالی می نگارد نور چشم
هر نفس شکلی دگر از نو برآرد نور چشم
هر زمان حسنی به از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1222
1. هر زمان حسنی به هر دم می نماید نور چشم
هر دمی بر ما دری دیگر گشاید نور چشم
در خرابات مغان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1223
1. در خرابات مغان دارم مقام
باده می‌نوشم ز جام جم مدام
نعمت الله می است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1224
1. نعمت الله می است و عالم جام
این چنین جام و می مراست مدام
هر که باشد خادم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1225
1. هر که باشد خادم او حرمتی دارد تمام
بندهٔ او بر در او عزتی دارد تمام
در نظر نقش خیال از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1226
1. در نظر نقش خیال تو نگارم دایم
غیر از این کار دگر کار ندارم دایم
هر کجا صورتی است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1227
1. هر کجا صورتی است در نظرم
شاهد معنثی در او نگرم
اسم او گنج است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1228
1. اسم او گنج است و عالم چون طلسم
در طلسمش یافتم این گنج اسم
ای نفس شوخ چشم از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1229
1. ای نفس شوخ چشم مرو در قفای نان
جانت مده به باد هوا در هوای نان