ما ساقی سرمست خرابات جهانیم از نعمت‌الله ولی غزل 1206
1. ما ساقی سرمست خرابات جهانیم
سلطان سراپردهٔ میخانهٔ جانیم
از ما کناره کردی ما با تو درمیانیم از نعمت‌الله ولی غزل 1207
1. از ما کناره کردی ما با تو درمیانیم
با ما تو این چنینی ، ما با تو آنچنانیم
نو فروشان کهنه پوشانیم از نعمت‌الله ولی غزل 1208
1. نو فروشان کهنه پوشانیم
کهنه پوشان نوفروشانیم
لذت رند مست ما دانیم از نعمت‌الله ولی غزل 1209
1. لذت رند مست ما دانیم
عادی می پرست ما دانیم
ما اناالحق از وجود حق مطلق می زنیم از نعمت‌الله ولی غزل 1210
1. ما اناالحق از وجود حق مطلق می زنیم
از وجود حق مطلق ما اناالحق می زنیم
ما خاک راه را به نظر کیمیا کنیم از نعمت‌الله ولی غزل 1211
1. ما خاک راه را به نظر کیمیا کنیم
صد درد دل به گوشهٔ چشمی دوا کنیم
عاشقانه عشقبازی می کنیم از نعمت‌الله ولی غزل 1212
1. عاشقانه عشقبازی می کنیم
تا نپنداری که بازی می کنیم
نور چشمست او به او بینیم از نعمت‌الله ولی غزل 1213
1. نور چشمست او به او بینیم
لاجرم جمله را نکو بینیم
هر چند ما به جسم ز اولاد آدمیم از نعمت‌الله ولی غزل 1214
1. هر چند ما به جسم ز اولاد آدمیم
اما به روح پاک ز ابنای خاتمیم
ما ازین خلوت میخانه به جائی نرویم از نعمت‌الله ولی غزل 1215
1. ما ازین خلوت میخانه به جائی نرویم
از چنین آب و هوائی به هوائی نرویم
ما از شرابخانهٔ جانانه می رسیم از نعمت‌الله ولی غزل 1216
1. ما از شرابخانهٔ جانانه می رسیم
مستان حضرتیم و ز میخانه می رسیم
ما گدایان حضرت شاهیم از نعمت‌الله ولی غزل 1217
1. ما گدایان حضرت شاهیم
پرده داران خاص اللهیم