چنانکه عشق بگوید به ما چنان گوئیم از نعمت‌الله ولی غزل 1194
1. چنانکه عشق بگوید به ما چنان گوئیم
از آنکه در خم چوگان عشق چون گوئیم
از ازل تا به ابد آینه دار اوئیم از نعمت‌الله ولی غزل 1195
1. از ازل تا به ابد آینه دار اوئیم
با همه آینه داران جهان یک روئیم
ما مظهر نور مصطفائیم از نعمت‌الله ولی غزل 1196
1. ما مظهر نور مصطفائیم
ما منبع سر مرتضائیم
ما خود بینیم و خود نمائیم از نعمت‌الله ولی غزل 1197
1. ما خود بینیم و خود نمائیم
در آینه خود به خود نمائیم
غرقهٔ بحر بیکران مائیم از نعمت‌الله ولی غزل 1198
1. غرقهٔ بحر بیکران مائیم
گاه موجیم و گاه دریائیم
ما عاشق و مستیم و طلبکار خدائیم از نعمت‌الله ولی غزل 1199
1. ما عاشق و مستیم و طلبکار خدائیم
ما باده پرستیم و از این خلق جدائیم
ما بندهٔ مطلق خدائیم از نعمت‌الله ولی غزل 1200
1. ما بندهٔ مطلق خدائیم
فرزند یقین مصطفائیم
بندهٔ سید سرمستانیم از نعمت‌الله ولی غزل 1201
1. بندهٔ سید سرمستانیم
همه عالم به جوی نستانیم
به سر خواجه که ما مستانیم از نعمت‌الله ولی غزل 1202
1. به سر خواجه که ما مستانیم
غیر می هر چه دهی نستانیم
ما مرشد عشاق خرابات جهانیم از نعمت‌الله ولی غزل 1203
1. ما مرشد عشاق خرابات جهانیم
ساقی سراپردهٔ میخانهٔ جانیم
مستیم و خرابیم و گرفتار فلانیم از نعمت‌الله ولی غزل 1204
1. مستیم و خرابیم و گرفتار فلانیم
سر حلقهٔ رندان خرابات جهانیم
ظاهراً جسم و باطناً جانیم از نعمت‌الله ولی غزل 1205
1. ظاهراً جسم و باطناً جانیم
آخراً این و اولاً آنیم