رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 با من دو هزار عشوه بفروخته‌ای تا این دل من بدین صفت سوخته‌ای

2 تو جامهٔ دلبری کنون دوخته‌ای این چندین عشوه از که آموخته‌ای

1 آنی که فدای تو روان می‌باید پیش رخ تو نثار جان می‌باید

2 من هیچ ندانم که کرا مانی تو ای دوست چنانی که چنان می‌باید

1 ای دیده ز هر طرف که برخیزد خس طرفه‌ست که جز در تو نیاویزد خس

2 هش دار که تا با تو کم آمیزد خس زیرا همه آب دیده‌ها ریزد خس

1 از روی تو و زلف تو روز آمد و شب ای روز و شب تو روز و شب کرده عجب

2 تا عشق مرا روز و شبت هست سبب چون روز و شبت کنم شب و روز طلب

1 تا این دل من همیشه عشق اندیش‌ست هر روز مرا تازه بلایی پیش ست

2 عیبم مکنید اگر دل من ریش‌ست کز عشق مراد خانه ویران بیشست

1 آن را شایی که باشم از عشق تو شاد و آن را شایم که از منت ناید یاد

2 با این همه چشم زخم ای حورنژاد در راه تو بنده با خود و بی خود باد

1 باز آن پسر چه زنخ خوش زن کو آن کودک زن فریب مردافکن کو

2 گیرم دل مرده ریگم او برد و برفت آن صبر که بازماند آن از من کو

1 افلاک به تیر عشق بتوانم سفت و آفاق به باد هجر بتوانم رفت

2 در عشق چنان شدم که بتوانم گفت کاندر یک چشم پشه بتوانم خفت

1 جز یاد تو دل بهر چه بستم توبه بی ذکر تو هر جای نشستم توبه

2 در حضرت تو توبه شکستم صدبار زین توبه که صد بار شکستم توبه

1 دل بندهٔ عاشقی تن آزاد چه سود باشد جان گشته خراب و عالم آباد چه سود باشد

2 فریاد همی خواهم و تو تن زده‌ای فریاد رسی چو نیست فریاد چه سود باشد