رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 آنی که قرار با تو باشد ما را مجلس چو بهار با تو باشد ما را

2 هر چند بسی به گرد سر برگردم آخر سر و کار با تو باشد ما را

1 گر خاک شوم چو باد بر من گذرد ور باد شوم چو آب بر من سپرد

2 جانش خواهم به چشم من در نگرد از دست چنین جان جهان جان که برد

1 در خاک بجستمت چو خور یافتمت بسیار عزیزتر ز زر یافتمت

2 جایی اگر امروز خبر یافتمت جان تو که نیک عشوه گر یافتمت

1 زن، زن ز وفا شود ز زیور نشود سر، سر ز وفا شود ز افسر نشود

2 بی‌گوهر گوهری ز گوهر نشود سگ را سگی از قلاده کمتر نشود

1 شب را سلب روز فروزان کردی تا حسن بر اهل عشق تاوان کردی

2 چون قصد به خون صد مسلمان کردی دست و دل و زلف هر سه یکسان کردی

1 هر خوش پسری را حرکات دگرست واندر لب هر یکی حیات دگرست

2 گویند مزاج مرگ دارد هجران هجر پسران خوش ممات دگرست

1 ای من به تو زنده همچو مردم به نفس در کار تو کرده دین و دنیا به هوس

2 گرمت بینم چو بنگرم با همه کس سردی همه از برای من داری و بس

1 هستیم ز بندگیت ما شاد ای جان زیرا که شدیم از همه آزاد ای جان

2 گر به شودی ز ما ترا نا شادی خون دل من مبارکت باد ای جان

1 گه جفت صلاح باشم و یار خرد گه اهل فساد و با بدان داد و ستد

2 باید بد و نیک نیک ور نه بد بد زین بیش دف و داریه نتوانم زد

1 بر طرف قمر نهاده مشک و شکرش چکند که فقاع خوش نبندد به درش

2 در کعبهٔ حسن گشت و در پیش درش عشاق همه بوسه‌زنان بر حجرش