رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 ای دیده ز هر طرف که برخیزد خس طرفه‌ست که جز با تو نیامیزد خس

2 هشدار که تا با تو کم آمیزد خس زیرا همه آب دیده‌ها ریزد خس

1 ای آنکه تو رحمت خدایی شده‌ای در چشم بجای روشنایی شده‌ای

2 از رندی سوی پارسایی شده‌ای اندر خور صحبت سنایی شده‌ای

1 اندوه تو دلشاد کند مرجان را کفر تو دهد بار کمی ایمان را

2 دل راحت وصل تو مبیناد دمی با درد تو گر طلب کند درمان را

1 از عشق تو ای سنگدل کافر کیش شد سوخته و کشته جهانی درویش

2 در شهر چنین خو که تو آوردی پیش گور شهدا هزار خواهد شد بیش

1 اندر عقب دکان قصاب گویست و آنجا ز سر غرقه به خونش گرویست

2 از خون شدن دل که می‌اندیشد آنجا که هزار خون ناحق به جویست

1 بر دل ز غم فراق داغی دارم در یافتن کام فراغی دارم

2 با این همه پر نفس دماغی دارم بر رهگذر باد چراغی دارم

1 زین عالم بی وفا بپردازی به خود را ز برای حرص نگدازی به

2 عالم چو به دست ابلهان دادستند با روی زمانه همچنان سازی به

1 چندان چشمم که در غم هجر گریست هرگز گفتی گریستنت از پی چیست

2 من خود ز ستم هیچ نمی‌دانم گفت کو با تو و خوی تو چو من خواهد زیست

1 اکنون که ستد هوای تو داد از من گر جان بدهم نیایدت یاد از من

2 مسکین من مستمند کاندر غم تو می‌سوزم و تو فارغ و آزاد از من

1 در پیش خودم همی کنی آنجابی پس در عقبم همی زنی پرتابی

2 جاوید شبی بیاید و مهتابی تا با تو غم تو گویم از هر بابی