بادی که بیاوری به ما جان چو نفس از سنایی غزنوی رباعی 217
1. بادی که بیاوری به ما جان چو نفس
ناری که دلم همی بسوزی به هوس
ای تن وطن بلای آن دلکش باش از سنایی غزنوی رباعی 218
1. ای تن وطن بلای آن دلکش باش
ای جان ز غمش همیشه در آتش باش
ای گشته دل و جان من از عشق تو لاش از سنایی غزنوی رباعی 219
1. ای گشته دل و جان من از عشق تو لاش
افگنده مرا به گفتگوی اوباش
با من ز دریچه‌ای مشبک دلکش از سنایی غزنوی رباعی 220
1. با من ز دریچه‌ای مشبک دلکش
از لطف سخن گفت به هر معنی خوش
ای عارض گل پوش سمن پاش تو خوش از سنایی غزنوی رباعی 221
1. ای عارض گل پوش سمن پاش تو خوش
ای چشم پر از خمار جماش تو خوش
بر طرف قمر نهاده مشک و شکرش از سنایی غزنوی رباعی 222
1. بر طرف قمر نهاده مشک و شکرش
چکند که فقاع خوش نبندد به درش
چون نزد رهی درآیی ای دلبر کش از سنایی غزنوی رباعی 223
1. چون نزد رهی درآیی ای دلبر کش
پیراهن چرب را تو از تن درکش
نی آب دو چشم داری ای حورافش از سنایی غزنوی رباعی 224
1. نی آب دو چشم داری ای حورافش
زان روی درین دلست چندین آتش
با سینهٔ این و آن چه گویی غم خویش از سنایی غزنوی رباعی 225
1. با سینهٔ این و آن چه گویی غم خویش
از دیدهٔ این و آن چه جویی نم خویش
می بر کف گیر و هر دو عالم بفروش از سنایی غزنوی رباعی 226
1. می بر کف گیر و هر دو عالم بفروش
بیهوده مدار هر دو عالم به خروش
ای برده دل من چو هزاران درویش از سنایی غزنوی رباعی 227
1. ای برده دل من چو هزاران درویش
بی رحمیت آیین شد و بد عهدی کیش
گه در پی دین رویم و گه در پی کیش از سنایی غزنوی رباعی 228
1. گه در پی دین رویم و گه در پی کیش
هر روز به نوبتی نهیم اندر پیش