رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 عشق تو کرای شادی و غم نکند عمر تو کرای سور و ماتم نکند

2 زخم تو کرای آه و مرهم نکند چه جای کراییم کراهم نکند

1 بسیار مگو دلا که سودی نکند ور صبر کنی به تو نمودی نکند

2 چون جان تو صد هزار برهم نهد او و آتش زند اندرو و دودی نکند

1 یک دم سر زلف خویش پر خم نکند تا کار مرا چو زلف درهم نکند

2 خارم نهد و عشق مرا کم نکند خاری که چنو گل سپر غم نکند

1 عشاق اگر دو کون پیش تو نهند مفلس مانند و از خجالت نرهند

2 من عاشق دلسوخته جانی دارم پیداست درین جهان به جانی چه دهند

1 عشق و غم تو اگر چه بی‌دادانند جان و دل من زهر دو آبادانند

2 نبود عجب ار ز یکدیگر شادانند چون جان من و عشق تو همزادانند

1 آنها که اسیر عشق دلدارانند از دست فلک همیشه خونبارانند

2 هرگز نشود بخت بد از عشق جدا بدبختی و عاشقی مگر یارانند

1 آنها که درین حدیث آویخته‌اند بسیار ز دیده خون دل ریخته‌اند

2 بس فتنه که هر شبی برانگیخته‌اند آنگاه به حیلت از تو بگریخته‌اند

1 دیده ز فراق تو زیان می‌بیند بر چهره ز خون دل نشان می‌بیند

2 با این همه من ز دیده ناخشنودم تا بی رخ تو چرا جهان می‌بیند

1 آن روز که مهر کار گردون زده‌اند مهر رز عاشقی دگرگون زده‌اند

2 واقف نشوی به عقل تا چون زده‌اند کاین زر ز سرای عقل بیرون زده‌اند

1 تا در طلب مات همی کام بود هر دم که بروی ما زنی دام بود

2 آن دل که در او عشق دلارام بود گر زندگی از جان طلبد خام بود