آن روز که مهر کار گردون از سنایی غزنوی رباعی 169
1. آن روز که مهر کار گردون زده‌اند
مهر رز عاشقی دگرگون زده‌اند
تا در طلب مات همی کام از سنایی غزنوی رباعی 170
1. تا در طلب مات همی کام بود
هر دم که بروی ما زنی دام بود
آن ذات که پروردهٔ اسرار از سنایی غزنوی رباعی 171
1. آن ذات که پروردهٔ اسرار بود
از مرگ نیندیشد و هشیار بود
هر بوده که او ز اصل نابود از سنایی غزنوی رباعی 172
1. هر بوده که او ز اصل نابود بود
نابوده و بود او همه سود بود
دل بندهٔ عاشقی تن آزاد از سنایی غزنوی رباعی 173
1. دل بندهٔ عاشقی تن آزاد چه سود باشد
جان گشته خراب و عالم آباد چه سود باشد
زن، زن ز وفا شود ز زیور از سنایی غزنوی رباعی 174
1. زن، زن ز وفا شود ز زیور نشود
سر، سر ز وفا شود ز افسر نشود
ترسم که دل از وصل تو خرم از سنایی غزنوی رباعی 175
1. ترسم که دل از وصل تو خرم نشود
تا کار تو چون زلف تو درهم نشود
یک روز دلت به مهر ما نگراید از سنایی غزنوی رباعی 176
1. یک روز دلت به مهر ما نگراید
دیوت همه جز راه بلا ننماید
آنی که فدای تو روان می‌باید از سنایی غزنوی رباعی 177
1. آنی که فدای تو روان می‌باید
پیش رخ تو نثار جان می‌باید
گاهی فلکم گریستن فرماید از سنایی غزنوی رباعی 178
1. گاهی فلکم گریستن فرماید
ناخفته دو چشم را عنا فرماید
روزی که بتم ز فوطه رخ از سنایی غزنوی رباعی 179
1. روزی که بتم ز فوطه رخ بنماید
با فوطه هزار جان ز تن برباید
مردی که به راه عشق جان از سنایی غزنوی رباعی 180
1. مردی که به راه عشق جان فرساید
باید که بدون یار خود نگراید