رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 این اسب قلندری نه هر کس تازد وین مهرهٔ نیستی نه هر کس بازد

2 مردی باید که جان برون اندازد چون جان بشود عشق ترا جان سازد

1 گبری که گرسنه شد به نانی ارزد سگ زان تو شد به استخوانی ارزد

2 اظهار نهانی به جهانی ارزد آسایش زندگی به جانی ارزد

1 بادی که ز کوی آن نگارین خیزد از خاک جفا صورت مهر انگیزد

2 آبی که ز چشم من فراقش ریزد هر ساعتم آتشی به سر بربیزد

1 ای آنکه برت مردم بد، دد باشد وز نیکی تو یک هنرت صد باشد

2 دانی تو و آنکه چون تو بخرد باشد گر مردم نیک بد کند بد باشد

1 دشنام که از لب تو مهوش باشد دری شمرم کش اصل از آتش باشد

2 نشگفت که دشنام تو دلکش باشد کان باد که بر گل گذرد خوش باشد

1 تو شیردلی شکار تو دل باشد جان دادنم از پی تو مشکل باشد

2 وصل تو به حیله کی به حاصل باشد مدبر چه سزای عشق مقبل باشد

1 این ضامن صبر من خجل خواهد شد این شیفتگی یک چهل خواهد شد

2 بر خشک دوپای من به گل خواهد شد گویا که سر اندر سر دل خواهد شد

1 در راه قلندری زیان سود تو شد زهد و ورع و سجاده مردود تو شد

2 دشنام سرود و رود مقصود تو شد بپرست پیاله را که معبود تو شد

1 بالای بتان چاکر بالای تو شد سرهای سران در سر سودای تو شد

2 دلها همه نقش‌بند زیبای تو شد جهانها همه دفتر سخنهای تو شد

1 از فقر نشان نگر که در عود آمد بر تن هنرش سیاهی دود آمد

2 بگداختنش نگر چه مقصود آمد بودش همه از برای نابود آمد