آن باید آن که مرد عاشق آید از سنایی غزنوی رباعی 181
1. آن باید آن که مرد عاشق آید
تا عشق هنرهای خودش بنماید
آن عنبر نیم تاب در هم نگرید از سنایی غزنوی رباعی 182
1. آن عنبر نیم تاب در هم نگرید
آن نرگس پر خمار خرم نگرید
دی بنده چو آن لالهٔ خندان تو دید از سنایی غزنوی رباعی 183
1. دی بنده چو آن لالهٔ خندان تو دید
وان سیب در آن رهگذر جان تو دید
اکنون که سیاهی ای دل چون خورشید از سنایی غزنوی رباعی 184
1. اکنون که سیاهی ای دل چون خورشید
بیشت باید ز عشق من داد نوید
ای دیدن تو راحت جانم جاوید از سنایی غزنوی رباعی 185
1. ای دیدن تو راحت جانم جاوید
شب ماه منی و روز روشن خورشید
ای خورشیدی که نورت از روی امید از سنایی غزنوی رباعی 186
1. ای خورشیدی که نورت از روی امید
گفتم که به صدر ما نماند جاوید
یک ذره نسیم خاک پایت بوزید از سنایی غزنوی رباعی 187
1. یک ذره نسیم خاک پایت بوزید
زو گشت درین جهان همه حسن پدید
گویی که من از بلعجبی دارم عار از سنایی غزنوی رباعی 188
1. گویی که من از بلعجبی دارم عار
سیب از چه نهی میان یکدانهٔ نار
چون از اجل تو دید بر لوح آثار از سنایی غزنوی رباعی 189
1. چون از اجل تو دید بر لوح آثار
دست ملک‌الموت فرو ماند از کار
نازان و گرازان به وثاق آمد یار از سنایی غزنوی رباعی 190
1. نازان و گرازان به وثاق آمد یار
نازان چو گل و مل و گرازان چو بهار
از غایت بی‌تکلفی ما در هر کار از سنایی غزنوی رباعی 191
1. از غایت بی‌تکلفی ما در هر کار
دیوانه و مستمان همی خواند یار
نه چرخ به کام ما بگردد یک بار از سنایی غزنوی رباعی 192
1. نه چرخ به کام ما بگردد یک بار
نه دارد یار کار ما را تیمار