رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 روز از طلبت پردهٔ بیکاری ماست شبها ز غمت حجرهٔ بیداری ماست

2 هجران تو پیرایهٔ غمخواری ماست سودای تو سرمایهٔ هشیاری ماست

1 با من ز دریچه‌ای مشبک دلخواه از لطف سخن گفت و من استاده به راه

2 گفتی که ز نور روی آن بت ناگاه صد کوکب سیاره بزاد از یک ماه

1 آن کس که چو او نبود در دهر دگر در خاک شد از تیر اجل زیر و زبر

2 واکنون که همی ز خاک برنارد سر شاید که به خون دل کنم مژگان تر

1 ای عارض گل پوش سمن پاش تو خوش ای چشم پر از خمار جماش تو خوش

2 ای زلف سیه فروش فراش تو خوش بر عاشق پر خروش پرخاش تو خوش

1 آن بت که دل مرا فرا چنگ آورد شد مست و سوی رفتن آهنگ آورد

2 گفتم: مستی، مرو، سر جنگ آورد چون گل بدرید جامه و رنگ آورد

1 فرمان حسود فتنه‌انگیز مکن چشم از پی کشتن رهی تیز مکن

2 چون عذر گذشته را نخواهی باری با من سخنان وحشت‌انگیز مکن

1 آب ارچه نمی‌رود به جویم با تو جز در ره مردمی نپویم با تو

2 گویی که چه کرده‌ام نگویی با من آن چیست نکرده‌ای چگویم با تو

1 خود را چو عطا دهی فراوان مستای وز منع کسی نیز مرو نیک از جای

2 در منع و عطا ترا نه دستست و نه پای بندنده خدایست و گشاینده خدای

1 تا نقطهٔ خال مشک بر رخ زده‌ای عشق همه نیکوان تو شهرخ زده‌ای

2 طغرای شهنشاه جهان منسوخ‌ست تا خط نکو بر رخ فرخ زده‌ای

1 گردی که ز دیوار تو برباید باد جز در چشمم از آن نشان نتوان داد

2 ای در غم تو طبع خردمندان شاد هر کو به تو شاد نیست شادیش مباد