آن باید آن که مرد عاشق از سنایی غزنوی رباعی 181
1. آن باید آن که مرد عاشق آید
تا عشق هنرهای خودش بنماید
آن عنبر نیم تاب در هم از سنایی غزنوی رباعی 182
1. آن عنبر نیم تاب در هم نگرید
آن نرگس پر خمار خرم نگرید
دی بنده چو آن لالهٔ خندان از سنایی غزنوی رباعی 183
1. دی بنده چو آن لالهٔ خندان تو دید
وان سیب در آن رهگذر جان تو دید
اکنون که سیاهی ای دل از سنایی غزنوی رباعی 184
1. اکنون که سیاهی ای دل چون خورشید
بیشت باید ز عشق من داد نوید
ای دیدن تو راحت جانم از سنایی غزنوی رباعی 185
1. ای دیدن تو راحت جانم جاوید
شب ماه منی و روز روشن خورشید
ای خورشیدی که نورت از از سنایی غزنوی رباعی 186
1. ای خورشیدی که نورت از روی امید
گفتم که به صدر ما نماند جاوید
یک ذره نسیم خاک پایت از سنایی غزنوی رباعی 187
1. یک ذره نسیم خاک پایت بوزید
زو گشت درین جهان همه حسن پدید
گویی که من از بلعجبی از سنایی غزنوی رباعی 188
1. گویی که من از بلعجبی دارم عار
سیب از چه نهی میان یکدانهٔ نار
چون از اجل تو دید بر لوح از سنایی غزنوی رباعی 189
1. چون از اجل تو دید بر لوح آثار
دست ملک‌الموت فرو ماند از کار
نازان و گرازان به وثاق از سنایی غزنوی رباعی 190
1. نازان و گرازان به وثاق آمد یار
نازان چو گل و مل و گرازان چو بهار
از غایت بی‌تکلفی ما از سنایی غزنوی رباعی 191
1. از غایت بی‌تکلفی ما در هر کار
دیوانه و مستمان همی خواند یار
نه چرخ به کام ما بگردد از سنایی غزنوی رباعی 192
1. نه چرخ به کام ما بگردد یک بار
نه دارد یار کار ما را تیمار