رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 هجر تو خوشست اگر چه زارم دارد وصل تو بتر که بی‌قرارم دارد

2 هجر تو عزیز و وصل خوارم دارد این نیز مزاج روزگارم دارد

1 از روی تو دیده‌ها جمالی دارد وز خوی تو عقلها کمالی دارد

2 در هر دل و جان غمت نهالی دارد خال تو بر آن روی تو حالی دارد

1 با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد شبهاست که روی بر زمین می‌دارد

2 گویند مرا که روی بر خاک منه بی روی توام روی چنین می‌دارد

1 ای صورت تو سکون دلها چو خرد وی سیرت تو منزه از خصلت بد

2 دارم ز پی عشق تو یک انده صد از بیم تو هیچ دم نمی‌یارم زد

1 گه جفت صلاح باشم و یار خرد گه اهل فساد و با بدان داد و ستد

2 باید بد و نیک نیک ور نه بد بد زین بیش دف و داریه نتوانم زد

1 من چون تو نیابم تو چو من یابی صد پس چون کنمت بگفت هر ناکس زد

2 کودک نیم این مایه شناسم بخرد پای از سر و آب از آتش و نیک از بد

1 روزی که بود دلت ز جانان پر درد شکرانه هزار جان فدا باید کرد

2 اندر سر کوی عاشقی ای سره مرد بی شکر قفای نیکوان نتوان خورد

1 گر خاک شوم چو باد بر من گذرد ور باد شوم چو آب بر من سپرد

2 جانش خواهم به چشم من در نگرد از دست چنین جان جهان جان که برد

1 بر رهگذر دوست کمین خواهم کرد زیر قدمش دیده زمین خواهم کرد

2 گر بسپردش صد آفرین خواهم گفت نه عاشق زارم ار جز این خواهم کرد

1 از دور مرا بدید لب خندان کرد و آن روی چو مه به یاسمین پنهان کرد

2 آن جان جهان کرشمهٔ خوبان کرد ور نه به قصب ماه نهان نتوان کرد